Naar Koh Kood

Na een paar dagen offline te zijn geweest zijn we nu weer in de gelegenheid om wat te posten en om het niet al te lastig te maken zetten we 3 dagen in 1 post. We hebben de chillmodus op het maximum gezet en verder had het eiland waar we op zaten geen internetcafe.

We waren gebleven in Trat, waar we 's morgens in de vroegte worden opgepikt. We worden naar het havenplaatjse Laem Sok gebracht waar 'the princess' op ons ligt te wachten. Deze ferryboat brengt ons binnen anderhalf uur naar Koh Kood, een eiland dat vlak tegen de Cambodjaanse wateren aanligt. Hoewel wij zagen dat er onweersbuien waren voorspeld is het toch lekker zonnig.

Koh Kood is een eiland waar het toerisme steeds meer in opkomst is, maar waar het vooralsnog lekker rustig is. Je komt inderdaad terecht in een oase van rust. Onze nieuwe accommodatie ligt helemaal onderaan het eiland op Ao Phrao Beach en heet het For Rest Boutique House. Het ligt tussen het strand en de mangrove in en er heerst een relaxt sfeertje. Alle bebouwing staat op palen en gezellige vlonders zorgen ervoor dat je geen natte voeten krijgt. Hangmatten, schommelstoel, dat wordt lekker chillen.

Het nabijgelegenstrandje ligt er triest bij. Veel rotzooi en een paar ligbedden die hun beste tijd hebben gehad. Het is echt een uithoek, de weg er naartoe is bijna onbegaanbaar door het mulle zand. We wandelen lekker langs het strand en komen op een veel luxer resort terecht, waar het strand wel netjes erbij ligt en ze alle plastic rommel wel hebben opgeruimd. We nuttigen een heerlijk avondmaal en wandelen met een ondergaande zon terug naar onze nieuwe crib.

Dag 2

We zijn weer vroeg eruit. Het blijkt dat het ontbijt pas vanaf 8 uur geopend is.. Ka en Gid zitten om half 8 al ongeduldig te wachten. Ja, we zijn vroege vogels op vakantie

We huren een scooter en gaan op verkenning. Na de eerste 600 meter ploeteren door het mulle zand komen we op de verharde weg aan. De wegen zijn prima, maar hier en daar is het zo enorm steil dat het scootertje alle zeilen bij moet zetten om deze twee explorers boven aan te brengen. Het lijkt wel een rollercoaster. Al gauw lokt het bordje waterval en nadat we de scooter parkeren en een korte wandeling maken, wacht daar de Klong Chao waterval. Aangezien het al behoorlijk warm is, kunnen wij, net als enkele anderen, de verleiding niet weerstaan en plonsen we het water in. Kaatje eerst, maar Gid blijft niet ver achter.

Een Chinees probeert middels een geimproviseerde schommel het water in te duiken. Moeilijkheidsgraadfactor 3, uitvoering een 3 en om het niet te lullig te maken tellen we het maar bij elkaar op tot een mager zesje

.

We toeren weer verder en rijden langs pittoreske strandjes. Wauw, we zijn onder de indruk. Witte zandstranden, de helderblauwe zee, palmbomen.. paradise! De wegen zijn nog steeds rollercoastermateriaal maar we hebben pret voor 10. Een half uurtje verder ligt de Klong Yai waterval. Dit watervalletje en bijbehorend vijvertje ziet er minder aantrekkelijk uit en we wagen het niet om hier te gaan zwemmen. Het watervalletje is niet meer dan een stevige douche die Gid dan toch weer niet kan laten schieten. We bezoeken verder nog een 500 jaar oude Makka tree en nog een andere grote boom waar we de naam even niet meer van weten. Dan hebben we meteen alle bezienswaardigheden gehad op dit kleine eiland. Leuk detail; op de route terug staken 3 zwijntjes de weg over!

Met ons scootertje hebben we meteen de eerste toerdag alle wegen op het eiland geraakt en tegen het eind van de middag nestelen we ons bij het Tinkerbell resort. Een erg luxe resort met een heerlijk ligbed. Superchill

De wolken verhinderen jammergenoeg het zicht op de ondergaande zon maar we hebben nog meerdere dagen te gaan dus wie weet pakken we 'm morgen mee.

Na het diner op ons eigen resort beloven we elkaar hier niet meer te eten. Na de lunch van gisteren (pad thai) is ook de fried rice met kip niet meer dan een slecht bereid maaltje met rauwe knoflook, bah.

Dag 3

We pakken ons vertrouwde scootertje er weer bij en onderweg besluiten we een paar snorkels en flippers te huren. De snorkel en duiktochten zijn vrij prijzig en aangezien er op dit eiland niet gepind kan worden is ons budget beperkt. Voor 400 baht hebben we een set flippers en brillen+snorkels en vol goede moed zoeken we een strandje uit waar het volgens de verhuurder prima snorkelen is.

Helaas wil het niet zo lukken bij Gid. Er loopt water in zijn bril en na twee keer ademhalen gorgelt hij steevast zeewater. Kaatje ziet nog wel wat kleurrijke vissen maar de gedroomde snorkeltocht waarbij je met schildpadden zwemt, blijft uit. We kruipen nog even in de strandstoel en laten het bij zon, zee en zwemmen en lekker toeren op ons brommobiel. Heerlijk chillen dus. Het dagje is weer zo om en voor we het weten genieten we bij het Tinkerbell resort van een mooie zonsondergang. Life's great!

Morgen naar Koh Chang. We hebben er zin in!

Liefs K&G

Trat

Hallo allemaal,

Gelukkig is het vandaag droog. We pakken snel weer de fietsen en gaan Trat city verkennen (dat overigens niet zoveel voorstelt). We gaan op zoek naar de Wat buppharam, een oude houten Chinese tempel uit het jaar 1600 en zowat de enige Wat die het bezoeken waard zou zijn, volgens onze bronnen.
Na een kuitenbijtertje omhoog, ligt het complex aan onze rechterhand. Het ligt er maar verlaten bij. We fietsen langs enkele gebouwen en een paar hutjes waar een enkele monnik voor zit. Een houten tempel staat in de steigers en bouwvakkers klussen erop los. Ze groeten ons.
We stappen even van onze fiets af en net als we besluiten onze fietstocht te hervatten, komt er een jonge monnik naar ons toegelopen vanaf de overkant van het grasveld. 'sir'... Hij is- zoals alle monniken - gekleed in een oranje gewaad. Het hangt over zijn linkerschouder heen en zijn rechterschouder is ontbloot. We schatten m rond de zeventien jaar.
Hij gebaart ons mee te komen en volgzaam als we zijn, lopen we keurig met hem mee. Met een grote sleutelbos maakt hij de deur van de dichtsbijzijnde tempel open. Een grote houten boeddha kijkt op ons neer, inclusief omringende kleinere beelden. De jonge monnik blijkt naast 'sir' nog een Engels woord in zijn vocabulaire te hebben, te weten: photo. Hij zegt dit vriendelijk, doch dwingend en Gideon trekt snel zijn toestel tevoorschijn om wat kiekjes te schieten.
De tempel wordt weer zorgvuldig afgesloten en de tour vervolgt. We komen bij een ander gebouw dat nog beter beveiligd lijkt (er komen meer sleutels aan te pas) en eenmaal binnen blijkt het een museum te zijn. Er liggen allerlei oude beeldjes en keramiek in vitrines.'photo', 'no photo', spreekt de monnik en gebaart waar we wel foto's van mogen maken en waarvan niet. Hij wijst vanalles aan en Gidje maakt telkens gemoedwillig een foto, ook al weten we; dit gaat nooit het fotoalbum halen

.
De bouwvakkers laten zich deze kans niet ontgaan en glippen ook snel het museum binnen.Nadat Gid een donatie heeft gedaan, knielt de monnik voor een goudkleurig beeld van boeddha neer, vouwt de handen voor zijn lichaam in een bidgebaar en buigt tot op de grond waarbij hij beide handen plat op de grond legt en zijn neus bijna de grond raakt. Hij gebaart Gid hetzelfde te doen en dat doet hij. Ka volgt.
Als jullie denken dat het nu klaar is, dan hebben jullie het mis. We lopen naar een volgend gebouw en onze monnik showt wederom de beelden. Het Engels houdt hier op, maar dankzij de moderne snufjes van tegenwoordig (de monnik haalt een blits mobieltje uit zijn gewaad tevoorschijn), horen we uit zijn telefoon twee woorden. Het is een computerstem, vast van een of andere vertaalapp, die vooral bij Kaatje op de lachspieren werkt. Het laat haar denken aan een scène uit The big bang theory waarin Howard de computerstem van Steve Hawking nadoet. Zo'n zelfde stem klinkt uit zijn mobieltje. Hij laat het nog een tweede keer horen en nu komt ie duidelijk binnen: 'carving art'. Ka kijkt snel weg zodat de monnik de grote grijns op haar gezicht niet ziet en vervolgens kijken we beide heel geboeid om ons heen, knikken en zeggen 'aah, carving art'. De beelden zijn uit hout gesneden, erg mooi.
Als we even later buiten staan, ziet Ka een kikker in het vijvertje zitten. De monnik heeft dat niet door en denkt waarschijnlijk dat we de beelden in de vijver aan het bewonderen zijn, want hij zegt weer vriendelijk, doch dwingend, photo! Weer zo'n foto die het album niet gaat halen, maar wel weer zo'n lachwekkend moment.
We zijn nog niet uit gelachen want deze monnik is op dreef en zal ons ook echt alles laten zien ook. Het laatste gebouw lijkt meer een opslagplaats van allerlei curiosa en ook hier knielen we weer neer. De monnik gaat voor en kondigt aan 'tea time', althans, daar lijkt het op en Gid zegt hem na 'tea time', waarna Ka snel vertaalt 'three times' als in: drie keer tot op de grond en terug hups en daar gaan we dan weer. Als beloning mogen we op een grote gong slaan. Eveneens 3 keer . Gidje doet dit erg beschaafd en voorzichtig. Kaatje niet, die slaat erop los. We kijken weer geboeid om ons heen, zien kannen en kruiken en zelfs een enorm slangenvel. Dan is het toch echt tijd voor het afscheid en bedanken we onze in oranje gehulde monnik. Hij heeft ons een zeer bijzonder avontuur bezorgt. Kap kuhn krap/ka!

Verder is er lijkt ons niet veel te beleven en we gaan lekker naar ons hotel waar we het zwembad voor onszelf hebben. Helaas betrekt de lucht snel en voor we het weten komt het met bakken uit de lucht. Gelukkig niet zo lang dus hebben we nog een paar relaxuurtjes bij het zwembad.

Voor we het weten is de dag alweer om en vallen we in slaap. Ons laatste nachtje in Trat.

Truste! x

Op naar Thailand, op naar Trat.

Hallo allemaal,

Vandaag is het zo ver. We gaan weer terug naar Thailand. We worden rond achten opgepikt en een vriendelijke taxichauffeur brengt ons naar de grens. We passeren de 2 km lange brug en worden vlak voor de grens gedropt. Het regent en veel passender kan het afscheid niet zijn.

We verzamelen weer wat stempels bij de Cambodjaanse douane en sjouwen dan door de stromende regen door 200 meter niemandsland. Bij de grens worden we vriendelijk ontvangen door de Thaise douane. Zo kan het ook.

Na een korte controle bij de grens, scoren we een ontbijtje. Pad Thai om maar gelijk op zijn Thais te beginnen, haha. We scoren een plaatsje in een minivan en een klein half uur later vertrekken we. Het regent pijpenstelen, maar we zitten lekker droog en genieten van de heuvelachtige omgeving. We moeten een paar keer stoppen voor een politiecontrole. Ons westerse toeristen laten ze met rust, maar de Cambodjanen moeten steeds visa en paspoort laten zien. Kennelijk zijn ze er hier ook niet zo dol op.

Op anderhalf uur rijden ligt Trat, een klein plaatsje waar we ons volgende hotelletje hebben geboekt. We verwennen onszelf dit keer, we hebben een guesthousemet zwembad. Het ziet er gezellig uit en hoewel het nog vroeg is, kunnen we toch al meteen op onze kamer terecht. De accomodatie is wat duurder dan normaal, maar dan hebben we ook wat. We hebben een heerlijke douche met continu warm water. Dat is ook wel eens anders geweest. We lenen twee fietsen van de accomodatie engaan de buurt verkennen.

Na een paar kilometer sturen begint het te regenen. En dan geen korte tropische regenbui, maar oerhollandse plensbuien waar geen eind aan lijkt te komen. We schuilen een tijdje, maar het blijft plensen. Na een uur wachten besluiten we toch maar om in de stromende regen naar het ho-telte fietsen. Het zwembad hebben we vandaag dus niet nodig, haha. Het wordt dus een dagje rustig lezen en relaxen. Morgen weer een dag en hopelijk schijnt het zonnetje dan weer.

liefs, K&G

Wist je dat Cambodia

Jazeker, daar zijn we dan met een nieuwe versie van:

Wist je dat... dat.... dat.....

Cambodja style

Wist je dat:

Cambodja 15,5 miljoen inwoners telt.
Khmer hier de voertaal is.
Phnom Penh de hoofdstad is van Cambodja.
Je met US dollars betaalt en voor kleinere bedragen met de Cambodiaanse riel
1000 riel ongeveer 22 eurocent is (0,22 euro).
Cambodja vooral populair is onder reizigers vanwege de Angkor Wat tempels
De Rode Khmer (radicaal communistische partij Kampuchea) met als leider Pol Pot) 3 jaar 8 maanden en 20 dagen aan de macht zijn geweest: van 1975 tm 1979.
Pol Pot stelde het agrarisch socialisme in, waardoor hij stadsbewoners dwong te verhuizen naar het platteland om op collectieve boerderijen te werken en dwangarbeid te verrichten.
De gecombineerde effecten van dwangarbeid, ondervoeding, slechte medische zorg en executies resulteerden in de dood van ongeveer 30% van de Cambodjaanse bevolking. In totaal zijn naar schatting 2 tot 4 miljoen mensen gestorven.

De Tuol Sleng gevangenis (S-21) in Phnom Penh en de killing fields in Choeung Ek erg indrukwekkend zijn om te bezoeken.
Ze hier rechts rijden.
Je veel armoede ziet: veel zwervers, soms meerdere gezinnen die op straat leven, moeders die met drie kleine kinderen op de stoep liggen te slapen. Heel sneu om te zien.
Je veel mensen ziet met ontbrekende ledematen. We hebben talloze bedelaars gezien met stompjes: of ze hadden geen benen, of geen handen of onderarmen, of een combinatie van bovenstaande.
We zo gewend zijn geraakt om dit te zien dat we bij de eerste persoon die we in Thailand in een rolstoel zagen zitten we meteen scanden of deze persoon benen had.
Er in Cambodja veel landmijnen liggen aan de grensstreek waardoor je maar beter niet van de paden kunt afwijken.

Dit advies voor de missing limb peope helaas te laat kwam.
Ze op tv beelden lieten zien van een scooterrijder die bij een ongeluk was omgekomen: hij lag dood op straat en alles werd gefilmd en uitgezonden. Akelig om dit te zien.
De marktverkopers hier zeer proactief zijn en je altijd aanspreken of roepen, soms al ben je 15 meter van ze vandaan en staan zij aan de overkant van de straat.
Je hier wel 30x per dag wordt gevraagd of je een tuktukritje wilt.
Een tuktuk in Cambodja eruit ziet als een koets op 2 wielen, bevestigd aan een scooter.
Je voor een kort ritje in de tuktuk 1,5 dollar betaalt. De prijs van tevoren afspreken en afdingen is erg aan te raden.
De weglooptruc van Gid erg helpt bij het afdingen.
Je hier veel markten ziet, waar je heel veel prullen kunt kopen.
De straten hier over het algemeen heel vies zijn en er langs de weg veel afval ligt.
Cambodja vroeger een kolonie is geweest van de Fransen en je dit nu nog terugziet: ze verkopen stokbrood! (hebben we meestal als ontbijt gehad, jum)
Je in Cambodja uit moet kijken voor oplichters en zakkenrollers. Dat laatste heeft Gid helaas aan den lijve ondervonden.
Je in Cambodja zogeheten drijvende dorpen hebt; op het Tonlé Sap meer liggen hele dorpen op het water.
Het Tonlé Sap meer het grootste (zoetwater)meer is van Zuid-Oost Azië.
Het tempelcomplex van Angkor wel 3000 vierkante kilometer omvat.
Wij 300 vierkante kilometer al veel vonden.
Er veel koeien en waterbuffels langs en soms ook over de weg lopen.
De koning van Cambodja de armen helpt en volgens onze gids er 20 jaar jonger uit ziet dan hij daadwerkelijk is.
De gids waarschijnlijk niet weet wat fotoshoppen is.
Gideon rare sprongen maakte toen opeens twee dikke ratten op zijn tas af kwamen rennen, net toen hij zijn schoenen aan het aantrekken was (gelukkig niet op onze kamer maar net buiten onze accommodatie.
Je gefrituurde vogelspinnen, slangen en insecten kunt eten op de markt.
Wij ons daar maar niet aan wagen.
De politie corrupt is.
De verkeersregels ons nog steeds niet duidelijk zijn.

We wel soepeltjes op ons fietsje tussen al het verkeer in redden.
We in een parkje in Siem Reap grote vleermuizen hebben gezien.
We na 1,5 week eindelijk fatsoenlijk hallo konden zeggen in het Khmer.
Het bloedpoepend heet is.
Amok fish een lekker Khmer gerecht is.
Gideon waterbuffel heeft gegeten en het best weg te knagen was.
We de zonsopgang hebben gemaakt bij Angkor Wat.
Het Angkor bier minder lekker is dan het Singha bier.
In Phnom Penh een giga casino zit.
Gideon er niet heeft verloren en dat dat een wonder heet.
Het opviel dat er bijna alleen maar vrouwelijke croupiers werkten en de zaalbediendes allemaal in minirokjes lopen.
In het casino mooie versiering was, een grappig optreden van een Thaise boyband en een zaal met rotsen en kleine watervallen.
We de Bayon tempel allebei het mooist vonden.
Gideon zijn bankpas en Samsung S4 zijn gejat bij de Bayon tempel.
We met de fiets naar Angkor Wat zijn gegaan en Gid een platte band had.
Dat we die voor 1 dollar konden laten plakken.
De meeste Cambodianen maar een paar woorden Engels spreken.
Zelfs Karen weleens met 'sir' werd aangesproken.
Tuktukchauffeurs de hele tijd roepen 'tuktuk'? (uitgesproken als toektoek) 'where you go today?', 'killing fields?'...
Je op de markten in Siem Reap heel veel fish spa's ziet.
Het veel grotere vissen zijn dan in de Nederlandse fish spa's.
Karen gratis aan haar voeten liet knabbelen door de vissen in de vijver die bij onze accommidatie lag in Siem Reap.
Je Phnom Penh in 2 dagen gezien kunt hebben.
Cambodja leuk was voor een keer maar we niet snel terug zullen keren.

Wist je dat... we terwijl we dit schrijven in een heel muf ruikend internet cafe zitten. combinatie van zweetvoetenlucht met een ruimte die niet geventileerd wordt. De beheerder ziet eruit als Salvador Dali (zijn snor dan, plak die op een Thai

zet er een foute zonnebril op en je bent klaar). Nog meer irrelevante details van onze reis? nope, that was it!

Groetjes van ons xxx

Goodbye Phnom Penh, hello Koh Kong

Chum reap sooa,

De laatste schemering in Phnom Penh brengen we door aan de oevers van de Tonlé Sap rivier. Drukke bedrijvigheid met toeristen, locals, verkopers, bedelaars en een enkel zwerfhondje wiens vacht zo zwart ziet dat je de neiging op voelt opkomen om 'm in bad te doen. We zitten lekker op de kade tot we ineens last krijgen van een hele hoop vliegende insecten. Ze vliegen tegen ons aan en we dopen ze daarom om tot pitbull vliegen. Erg irritant en zelfs insmeren met deet helpt niet. Ze blijven maar komen en struikelend proberen we een veilige plek te zoeken aan de overkant van de straat. Inmiddels heeft iedereen er last van en de hele kade loopt leeg. Weg gezellige drukte.
Onze laatste avond in Phnom Penh willen we de night bazaar bezoeken maar helaas blijkt de markt deze avond niet plaats te vinden. Vette pech voor Gideon die wat markten betreft onvermoeibaar lijkt. Ook Ka had nog even een souvenirtje willen scoren.
De volgende ochtend pakken we onze tas, bezoeken we een niet zo boeiende tempel, scoort Gid nog een leuke broek op de central market, checken we uit en nadat we nog even goed lunchen in een restaurant genaamd Titanic, kruipen we in de minivan die ons naar Koh Kong zal brengen. We hebben 2 van de 4 stoelen achterin en het wordt een drukke boel in de van. We schetsen de situatie aangezien deze dag niet veel boeiends te bieden heeft.
De bus vertrekt om 1 uur (ahh, Cambodiaanse tijd dus een half uur later). Wij zijn de enige niet-Aziaten en gezien de krapte van onze stoelen heeft Gid een contest om de plek van de schouder met zijn buurman. 1-0 voor Europa. Verder hebben we 1 mug en 1 vlieg aan boord waarvan de vlieg over de gave beschikt midden op je voorhoofd te landen zo gauw je in slaap sukkelt. De weg is niet meer dan een verhard karrespoor en voor het gemak hebben ze de kuilen erin laten zitten. Gid weet twee keer het plafond aan te tikken. De chauffeur heeft er zin in, heeft 1 hand aan het pook en de andere hand lijkt verkleefd aan de claxon. Hij ziet kennelijk weinig diepte want zijn inhaalmanouvres zijn soms levensgevaarlijk. Extra hindernissen zijn de koeien en waterbuffels die van het één op het andere moment de weg op sjouwen.
Heeft u het beeld voor zich?
We kijken elkaar af en toe fronsend aan waarna een glimlach volgt. Het is vakantie, het is gezellig. Ka heeft een nieuw doel gevonden om de tijd te doden: een koe op de foto zetten. In het stuiterende busje valt dat nog niet mee, want behalve de vele kuilen in de weg zijn dankzij de snelheid de meeste koeien niet meer dan langsschietende witte vlekken en drukt Ka of net te vroeg of te laat. It's pretty funny

. Uiteindelijk zijn een paar exemplaren vastgelegd, geen slechte score.
We zijn in bergachtig gebied aangekomen. De omgeving is prachtig met veel palmbomen en dichte jungle.
We verheugen ons weer op Thailand want Cambodja was niet helemaal ons ding. Het schijnt dat je na een paar bezoeken steeds meer dingen in de stad Phnom Penh gaat waarderen, maar wij gaan dat niet ontdekken. Vlak voordat we in Koh Kong zijn begint het te regenen. Het past bij het afscheid van Cambodja die aanstaande is. Morgen gaan we de grens weer over. Nog voor het donker, na vijf uurtjes hel in het busje, komen we aan.
We laten ons door een tuktuk afzetten (letterlijk en figuurlijk) bij ons guesthouse, een flink end buiten het centrum. Het ziet er aardig uit, maar er is verder geen fluit te doen. Wij zijn naar het lijkt de enige gasten en het nabijgelegen en enige restaurantje ziet er wel gezellig uit maar roept de nodige vraagtekens op qua hygiëne. We slaan een kruisje. Wel hebben we uitzicht op de 2km lange brug die ons morgen naar de grens met Thailand zal brengen en is er entertainment in de vorm van zang (of wat erop zou moeten lijken) komend van een karaokefeestje iets verderop. Dat dan wel!

Liefs xxx

Killing fields

Chum reap suor allemaal,

Vandaag staan de killing fields op de planning. Na ons ontbijt maken we een tuktukchauffeur die ons aanspreekt blij met “ja graag” in plaats van “nee, dankjewel” op de welbekende vraag die we hier gemiddeld 30x per dag horen: “tuktuk?”.

Onze tuktuk lijkt een beetje op een rijdende erwt; hij is groen en rond. Hij heeft wel wat weg van een botsauto. Zodra we plaatsnemen in ons erwtje wordt ons aangeraden om onze tassen goed vast te houden en de hengels om de benen te klemmen, want hier in Phnom Penh kan het je maar zo gebeuren dat je tas gejat wordt door voorbij rijdende mensen op een scooter. Menigeen is het hier overkomen, zo vernamen we eerder al van onze hoteleigenaar.

Eenmaal bij de killing fields aangekomen, krijgen we bij onze entree een kastje om te hangen met een koptelefoon. Ze hebben hier audio-tours in verschillende talen. We gaan meteen op pad. De audio tour is erg interessant, er wordt veel boeiende informatie gegeven over de rode Khmer. We vernemen dat maarliefst 3 miljoen mensen zijn overleden tijdens de 3 jaar en 8 maanden dat de rode Khmer aan de macht zijn geweest. Na hun regime, toen ze naar de jungle werden verdreven, zijn gek genoeg topmensen van de rode khmer, aangestel d in de UN. Het heeft lange tijd geduurd voordat bekend werd wat voor praktijken zij erop nahielden en pas sinds 1997 werd een tribunaal ingesteld waardoor de oorlogsmisdadigers berecht konden worden.

De killing fields, hier in Choeung Ek, is de plek waar zo’n 20.000 mensen om het leven zijn gebracht. Ze werden hier naartoe gebracht nadat zij in de Tuol Sleng gevangenis in Phnom Penh werden ondervraagd en tot een bekentenis werden gedwongen. Dat niemand af wist van de killing fields en de gevangenis, kwam doordat alles strikt geheim werd gehouden. Mensen werden ’s avonds vanuit de gevangenis naar Choeung Ek vervoerd en eenmaal daar, werden ze vrijwel direcht om het leven gebracht. Er werd luide muziek gedraaid zodat het geschreeuw niet te horen was. Tijdens onze tour horen en zien we wat voor wapens er werden gebruikt om de mensen te vermoorden. Echt gruwelijk... zelfs baby’s en kinderen werden vermoord uit angst dat wanneer ze ouder werden, ze wraak zouden willen nemen. Baby’s werden aan hun beentjes gepakt en tegen een boom aan dood geslagen, waarna ze in een kuil werden gegooid

It's heartbreaking.We zien deze boom waarbij dit gebeurde. Er zijn nu allemaal kleine armbandjes aan gehangen, ter ere van de baby’s die hier zijn gestorven.

Tijdens de audio tour horen we een aantal verhalen van mensen die de rode khmer tijd hebben overleefd en wat zij hebben meegemaakt. Het is erg indrukwekkend. We lopen langs de massagraven en zien af en toe botten in de aarde liggen. Blijkbaar komen deze soms omhoog, door veranderende weersomstandigheden en verzakking van de aarde. Er staan afzettingen en soms ook bordjes bij; pas op dat je niet over de botten loopt. Bizar. In totaal zijn er 129 massagraven gevonden, waarvan ze 43 hebben opgegraven. De botten van deze mensen hebben ze zorgvuldig onderzocht en uiteindelijk in het monument geplaatst dat zich op het terrein bevindt. Bij het forensisch onderzoek werd vastgesteld of het een man of vrouw betrof en hoe ze aan hun einde zijn gekomen, d.w.z. met welk wapen; bamboestokken, hamers, messen, kapmessen, ijzeren staven, soort schep of de scherpe stelen van een suikerpalm. In het momument staan er plaatjes bij en er zitten stikkers op de schedels die dit aangeven.

Eenmaal terug in Phnom Penh bezoeken we de Russische markt. Voorheen was hier grote handel in Russische producten maar daar is tegenwoordig niks meer van te zien. Eigenlijk zijn het veelal de bekende stalletjes met kleding, souvenirs, schoenen, etenswaren, etc. Het is er snikheet en het zweet loopt over onze rug. Desondanks vermaken we ons toch wel weer en scoort Gidje 2 nieuwe T-shirts

. De wegloop-tactiek werkt ook hier weer als een trein en we dingen af naar tevredenheid; slechts met een paar dollar lichter stappen we uiteindelijk weer in onze rijdende erwt.

Morgen verlaten we Phnom Penh en dat vinden we helemaal niet erg. Het is niet onze stad. De opdringerigheid van tuktukchauffeurs en marktverkopers, de vieze straten met afval en zand, de vele zwervers en bedelaars, de drukte van het verkeer, het continu alert moeten zijn op je spullen. Zodra we de interessante bezienswaardigheden gezien hebben, blijft er voor ons weinig over dat ons kan bekoren.

Time to get going, op naar Koh Kong!

Xxx Gid & Ka

Phnom Penh

Chum-reup-soo-a oftewel hallo,

Daar zijn we weer voor een gezellige dag in de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. We zitten inmiddels in het Velkommen Guesthouse van de Noor Edwin, met wie Gideon in de vroege ochtend een gesprekje aanknoopt. Het is een aardige relaxte gozer die als backpacker zo'n 15 jaar geleden is blijven hangen in deze stad. Hij geeft allerlei informatie over het leven in Cambodja en alhoewel hij iedere zomer nog naar Noorwegen afreist, wil hij hier de rest van zijn leven blijven. Hij geeft handige tips zoals het niet meenemen van belangrijke spullen wanneer je in Phnom Penh rondstruint. Één keer per week heeft hij wel een gast in zijn hotel waarvan de tas wordt gestolen met daar in bijvoorbeeld paspoort en dergelijke. Je bent dan heel ver van huis want de instanties zijn niet erg behulpzaam. Ook vertelt hij dat er geen enkel respect is voor de politie hier. Iedereen weet dat ze corrupt zijn en toeristen worden regelmatig beboet voor onzinnige zaken. Wij hebben natuurlijk al meegemaakt dat de politie graag een donatie ontvangt voor medewerking wordt verleend bij een aangifte.

Wij gaan deze ochtend een bezoek brengen aan het Koninklijk Paleis en de Zilveren Pagode. We nemen dit keer een gids die ons op het complex wegwijs maakt en allerlei informatie verstrekt. Als eerste komen we bij het paleis, waarvan we de troonzaal helaas niet kunnen bezoeken omdat er hoog bezoek komt deze ochtend. De koning is geliefd bij het volk, met name omdat hij leeft als een monnik, celibatair en iedere week trekt hij er op uit om ergens de arme bevolking een helpende hand te bieden. Voor het Koninklijk paleis is een groot plein waar hij regelmatig de bevolking toespreekt. Het koninklijk paleis heeft zowel Boedhistische (gele kleuren) - als Hindoeistische (witte kleuren) invloeden en zo laat men meteen zien dat verschillende religiën tolerant naast elkaar kunnen leven.

Vlak naast de troonzaal ziet Ka in de haagjes een geel gehaakt eendje liggen, met een kaartje er aan. Het blijkt een eendje van the Little yellow duck project. Ze worden overal ter wereld verstopt als een 'act of kindness' en om aandacht te vragen voor bloed- en orgaandonatie. Ook wordt gevraagd om de site te bezoeken en de vindplaats, de naam van het eendje en de eerlijke vinder op te geven. Dit doen we natuurlijk dezelfde middag en Kaatje blijkt de eerste te zijn in Cambodja. De eendjes zijn al in alle werelddelen te vinden geweest. meer info op: www.theyellowduckproject.org

De zilveren pagode naast het Koninklijk paleis heet zo omdat de vloer met meer dan 5200 massief zilveren tegels is belegd. De meeste kun je echter niet zien omdat er tapijt overheen ligt. Natuurlijk om de tegels te beschermen. In de stoepa's rond de tempel wordt de as bewaard van verschillende voorgangers van de huidige koning. Voor de pagode staat een standbeeld van voormalig Koning Norodom. Gid had ergens gelezen dat het beeld oorspronkelijk de beeltenis van Napoleon moest voorstellen (een gift van Napoleon zelf), en dat het hoofd vervangen is door het hoofd van de koning. Gid vraagt daar naar, maar de gids reageert geshockeerd en vraagt meteen waar hij dat vandaan haalt. Wanneer Gid vertelt over de reisgids vertelt hij dat dit een misverstand is en dat dit absoluut niet zo is. We maken er verder geen woorden aan vuil. Verder leren we van de gids wat zaken over de afbeeldingen van Buddha. De stand van de handen onthult de bedoeling van het beeld, bijvoorbeeld bescherming of voorspoed.

Het is best druk en hele bussen toeristen worden af en aan gereden. Wanneer we afscheid nemen van de gids en naar buiten wandelen zien we nog net de auto's met het hoge bezoek aankomen. De geblindeerde ramen verraden echter niet wie het nu is geweest.

Onze culturele honger is nog niet gestild en we bezoeken het Nationale Museum dat vlak naast het paleis ligt. Daar zijn veel beelden te vinden die tijdens de verschillende periodes in de geschiedenis zijn vervaardigd. Onder het regime van de Rode Khmer zijn er veel vernietigd. Toen de Rode Khmer in 1975 Phnom Penh innam, werd de directeur van het museum vermoord en werden de meeste beelden onthoofd. Pas de laatste jaren wordt het museum steeds meer aangevuld met beelden en overblijfselen uit de verschillende regio's van Cambodja.

Hierna wandelen we langs de rivier en bezoeken de Wat Phnom, een tempel die op een heuvel ligt en uitzicht zou moeten geven over de stad. Hieruit blijkt weer hoe oud onze reisgids is, want het zicht wordt nu helemaal ontnomen door bomen en planten. In de tempel zien we dat een persoon met een stuk ijzerdraad de donatieboxen loopt te plunderen. Twee mensen staan op de uitkijk en middels een sissend geluid seinen ze met elkaar. Met een gebaar dat we door moeten lopen, trekken ze zich niet zoveel aan dat wij getuige zijn van hun daden. We besluiten om dan ook maar geen donaties te doen. Ergens begrijpen we nog wel dat in een van de armste landen ter wereld met zo'n geweldadig verleden, zulke praktijken voorkomen.

Overigens is het wel leuk om hallo te zeggen in het Cambodjaans. Onze gids in het paleis gaf ons een kort bonuslesje. Vrolijke en lachende gezichten wanneer we een beetje Khmer proberen te spreken. We doen het kennelijk goed want wanneer Gid chumreeupsooa zegt tegen een dame die ons nog niet aankeek, kijkt verwondert op wanneer ze hallo terugzegt en haar blik op Gideon werpt. Verrast dat er een blanke europeaan staat en ze begint meteen vriendelijk te lachen. Veel verder dan hallo en tot ziens komen we nog niet echt maar een tip voor andere reizigers om op een leuke manier in contact te komen met de plaatselijke bevolking.

Tijd voor een drankje en we wandelen terug naar de rivier waar we ons nestelen bij de toeristenhaven. Vissersbootje dobberen op de rivier en terwijl we ons Cambodjaboek erbij pakken realisren we ons dat we bijna alle hoogtepunten in Phnom Penh hebben gezien. Alleen de Killing Fields staat nog op ons lijstje. We hebben echter nog 4 nachten te gaan hier. Annuleren kan niet meer, maar de eigenaar Edwin wil ons wel tegemoet komen. Als we maar wel een goede review schrijven.

2 a 3 dagen Phnom Penh is meer dan genoeg want het is verder een stoffige, benauwde en voor ons veel te drukke stad, en we regeln gauw nieuwe accommodatie. We zijn allebei opgelucht dat we hier twee dagen eerder weg kunnen en besluiten dat te vieren met een bezoek aan het plaatselijke casino, Nagaworld. Wanneer we er arriveren valt onze mond open van verbazing. Het blijkt een enorm casino met meerdere verdiepingen en grote speelzalen waar vooral Bai Buu en Punto Banco wordt gespeeld. Vraag ons niet wat Bai Buu is, want de spelregels worden ons niet duidelijk.Verder heel veel speelautomaten met name gericht op de Chinese gast. Sowieso is het casino al flink versierd want overmorgen is het Chinees Nieuwjaar.

De inzetten zijn voor een arm land als dit behoorlijk. De roulettes hebben een minimum van 5$ ( 25$ op buitenkansen) en de inzetten op de speelautomaten zijn te vergelijken met die van ons. Niet voor de arme Cambodjaan dus. Alle tafels zijn echter druk bevolkt en aan spelbeleving ontbreekt het geenszins. Schreeuwende en kakelende Chinezen in overvloed

. Binnen lijkt het alsof verschillende casino's in dit gebouw vertegenwoordigd zijn, met eigen personeel en uitbetalingssystemen. Nadat Gid een chip voor zijn verzameling te pakken heeft, vertrekken we halverwege de avond weer naar Velkommen Guesthouse.

Op naar een heerlijke nachtrust.

liefs, K&G

Tuol Sleng Museum (S-21)

Hoi lieve volgers,

Vandaag brengen we onze eerste volledige dag door in Phnom Penh en we besluiten om ’s ochtends vroeg naar het Tuol Sleng Genocide Museum te gaan. Het is van oudsher een middelbare school, maar ten tijde van de Rode Khmer (1975-1979) werd het gebruikt als gevangenis, als zogeheten ‘security office 21’ (afgekort tot S-21). Tuol Sleng was een van de laatste 150 executie centra in het land en naar schatting zijn hier 14.000-20.000 ten doden opgeschreven. Het was een plek waar mensen verhoord en gemarteld werden, net zo lang totdat ze een bekentenis afgaven waar de bewakers zich in konden vinden. Het waren heuse gruwelpraktijken en als je er rondloopt, voel je een zwaarte, een bedrukkend gevoel, heel naar. De gevangenis kon maximaal 1500 mensen onderbrengen en in het begin werden de mensen daar vermoord. Toen er niet genoeg plek meer was om de lijken te begraven, werden de gevangenen overgebracht naar Choeung Ek, een plaats 15km buiten Phnom Penh, waar ze werden geexecuteerd. Deze plek is ook wel bekend als de killing fields. We zijn van plan om daar in een van de volgende dagen naartoe te gaan.

In het museum zien we de hokken waar de mensen in vast geketend zaten, afbeeldingen van martelpraktijken, martelmaterialen, foto’s van de gevangenen, zelfs schedels en botten... slik. Best heftig. Het is afgrijselijk te vernemen dat deze gruwelpraktijken plaatsvonden terwijl de rest van de wereld niets door had. Een aantal vluchtelingen die hun verhaal deden, werden niet geloofd. Zelfs na de tijd van de Rode Khmer, was lange tijd onduidelijk wat zich heeft afgespeeld in het land. Uiteindelijk is 20% van de totale bevolking uitgeroeid; 1,7 miljoen mensen zijn gestorven, hetzij door executie, uithongering of zware arbeid.

De Rode Khmer, opgezet door Pol Pot in de Cambodiaanse jungle in 1960, veroorzaakte een radicaal communistische revolutie die als doel had om de Westerse invloeden in Cambodja uit te roeien en een puur agrarische maatschappij te creëren. Toen Pol Pot in 1975 aan de macht kwam, transformeerde hij het land naar zijn droommaatschappij. Steden werden geevacueerd, fabrieken en scholen werden gesloten. Iedereen waarvan werd aangenomen dat hij of zij intelligent was, zoals iemand die een andere taal spreekt, werd direct vermoord. Mensen met vaardigheden, geschoolde werkers, of mensen in het bezit van brillen, een horloge of iets anders van de moderne technologie, werden vermoord.

In 1978 vielen Vietnamese troepen het land in en zij veroverden Phnom Penh in het begin van 1979. Pol Pot en de rode Khmer werden terug de jungle in gedreven. De rode khmer bleef guerrilla acties uitvoeren ten opzichte van de regering. In 1997 is Pol Pot veroordeeld tot levenslang. Hij stierf in 1998 een natuurlijke dood.

Zo, dat was de geschiedenisles van vandaag!

In het museum zagen we twee van de zeven overlevenden van de Tuol Sleng gevangenis. Zij zitten er om uitleg te geven van wat ze hebben meegemaakt en hebben elk ook boeken te koop waar ze hun verhaal in verteld hebben. Knap dat ze hier kunnen zitten, na wat ze er hebben meegemaakt.

Inmiddels staat de zon hoog aan de hemel en is het zoals wij dat noemen ‘bloedpoepend heet’. We gaan terug naar ons hotel om uit te checken en op naar het volgende hotel om weer in te checken. We verblijven dichtbij de rivier, een gezellig gedeelte waar je veel restaurantjes vindt. Daarna wandelen we over de boulevard en op naar het onafhankelijkheidsmonument. Alhoewel het verkeer best rustig is bij de rotondes die we oversteken, loopt het Gideon toch dun door de broek, letterlijk dan!

Waarschijnlijk heeft hij iets verkeerds gegeten. Snel even opfrissen in het hotel.

’s Middags struinen we over de markt en dit is wel een hele grote, namelijk de Central Market (Psar Thmei). Je kunt er daadwerkelijk alles krijgen, van bloemen, kleding, souvenirs, verzorgingsproducten, sieraden, tot groenten, fruit, levende kreeften, gefrituurde spinnen en gebraden slangen. Je kunt het zo gek niet bedenken. Voor ons een hele beleving. We scoren zelf een aantal productjes en dingen wat af, al denken we achteraf dat we alsnog minder hadden kunnen betalen. Oh well...

Als we uiteindelijk weer op een terrasje neerstrijken aan de boulevard, kijken we onze ogen uit. Het verkeer in Cambodja is erg grappig om te bekijken. Je ziet niet alleen hele gezinnen op één scooter rijden, ook passen er rustig een stuk of 10 kinderen of kleine Cambodianen in één tuktuk. Er komt een scooter voorbij waar wel een stuk of 200 kippen aan hingen (vraag niet hoe). Het verkeer crosst door elkaar heen en het gaat wonderbaarlijk genoeg goed.

Hadden we jullie al verteld dat je hier continu wordt aangesproken door tuktukchauffeurs? Als je over straat loopt, roepen ze soms al van verren: sir, madam, tuktuk? Daarbij maken ze soms een gebaar met hun handen alsof ze gas geven op de scooter (in het luchtledige). We zeggen vriendelijk ‘nee, bedankt’ en na 1,5 meter staat er de volgende tuktukchauffeur die ons weer precies hetzelfde vraagt. Vaak is één keer nee zeggen niet genoeg, want ze vragen gewoon door; wil je naar het hotel? Wil je naar de killing fields? Waar willen jullie heen vandaag? De proactieve houding is ons soms wat te agressief en roept dan ook wel eens irritatie op. Dat is wel wennen hier in Cambodja.

Verder hebben we niks te klagen hoor ;-)

Xxx Ka & Gid