Hallo allemaal,

Gelukkig is het vandaag droog. We pakken snel weer de fietsen en gaan Trat city verkennen (dat overigens niet zoveel voorstelt). We gaan op zoek naar de Wat buppharam, een oude houten Chinese tempel uit het jaar 1600 en zowat de enige Wat die het bezoeken waard zou zijn, volgens onze bronnen.
Na een kuitenbijtertje omhoog, ligt het complex aan onze rechterhand. Het ligt er maar verlaten bij. We fietsen langs enkele gebouwen en een paar hutjes waar een enkele monnik voor zit. Een houten tempel staat in de steigers en bouwvakkers klussen erop los. Ze groeten ons.
We stappen even van onze fiets af en net als we besluiten onze fietstocht te hervatten, komt er een jonge monnik naar ons toegelopen vanaf de overkant van het grasveld. 'sir'... Hij is- zoals alle monniken - gekleed in een oranje gewaad. Het hangt over zijn linkerschouder heen en zijn rechterschouder is ontbloot. We schatten m rond de zeventien jaar.
Hij gebaart ons mee te komen en volgzaam als we zijn, lopen we keurig met hem mee. Met een grote sleutelbos maakt hij de deur van de dichtsbijzijnde tempel open. Een grote houten boeddha kijkt op ons neer, inclusief omringende kleinere beelden. De jonge monnik blijkt naast 'sir' nog een Engels woord in zijn vocabulaire te hebben, te weten: photo. Hij zegt dit vriendelijk, doch dwingend en Gideon trekt snel zijn toestel tevoorschijn om wat kiekjes te schieten.
De tempel wordt weer zorgvuldig afgesloten en de tour vervolgt. We komen bij een ander gebouw dat nog beter beveiligd lijkt (er komen meer sleutels aan te pas) en eenmaal binnen blijkt het een museum te zijn. Er liggen allerlei oude beeldjes en keramiek in vitrines.'photo', 'no photo', spreekt de monnik en gebaart waar we wel foto's van mogen maken en waarvan niet. Hij wijst vanalles aan en Gidje maakt telkens gemoedwillig een foto, ook al weten we; dit gaat nooit het fotoalbum halen

.
De bouwvakkers laten zich deze kans niet ontgaan en glippen ook snel het museum binnen.Nadat Gid een donatie heeft gedaan, knielt de monnik voor een goudkleurig beeld van boeddha neer, vouwt de handen voor zijn lichaam in een bidgebaar en buigt tot op de grond waarbij hij beide handen plat op de grond legt en zijn neus bijna de grond raakt. Hij gebaart Gid hetzelfde te doen en dat doet hij. Ka volgt.
Als jullie denken dat het nu klaar is, dan hebben jullie het mis. We lopen naar een volgend gebouw en onze monnik showt wederom de beelden. Het Engels houdt hier op, maar dankzij de moderne snufjes van tegenwoordig (de monnik haalt een blits mobieltje uit zijn gewaad tevoorschijn), horen we uit zijn telefoon twee woorden. Het is een computerstem, vast van een of andere vertaalapp, die vooral bij Kaatje op de lachspieren werkt. Het laat haar denken aan een scène uit The big bang theory waarin Howard de computerstem van Steve Hawking nadoet. Zo'n zelfde stem klinkt uit zijn mobieltje. Hij laat het nog een tweede keer horen en nu komt ie duidelijk binnen: 'carving art'. Ka kijkt snel weg zodat de monnik de grote grijns op haar gezicht niet ziet en vervolgens kijken we beide heel geboeid om ons heen, knikken en zeggen 'aah, carving art'. De beelden zijn uit hout gesneden, erg mooi.
Als we even later buiten staan, ziet Ka een kikker in het vijvertje zitten. De monnik heeft dat niet door en denkt waarschijnlijk dat we de beelden in de vijver aan het bewonderen zijn, want hij zegt weer vriendelijk, doch dwingend, photo! Weer zo'n foto die het album niet gaat halen, maar wel weer zo'n lachwekkend moment.
We zijn nog niet uit gelachen want deze monnik is op dreef en zal ons ook echt alles laten zien ook. Het laatste gebouw lijkt meer een opslagplaats van allerlei curiosa en ook hier knielen we weer neer. De monnik gaat voor en kondigt aan 'tea time', althans, daar lijkt het op en Gid zegt hem na 'tea time', waarna Ka snel vertaalt 'three times' als in: drie keer tot op de grond en terug hups en daar gaan we dan weer. Als beloning mogen we op een grote gong slaan. Eveneens 3 keer . Gidje doet dit erg beschaafd en voorzichtig. Kaatje niet, die slaat erop los. We kijken weer geboeid om ons heen, zien kannen en kruiken en zelfs een enorm slangenvel. Dan is het toch echt tijd voor het afscheid en bedanken we onze in oranje gehulde monnik. Hij heeft ons een zeer bijzonder avontuur bezorgt. Kap kuhn krap/ka!

Verder is er lijkt ons niet veel te beleven en we gaan lekker naar ons hotel waar we het zwembad voor onszelf hebben. Helaas betrekt de lucht snel en voor we het weten komt het met bakken uit de lucht. Gelukkig niet zo lang dus hebben we nog een paar relaxuurtjes bij het zwembad.

Voor we het weten is de dag alweer om en vallen we in slaap. Ons laatste nachtje in Trat.

Truste! x