Golfen op Koh Chang

Na de enorme inspanningen van gisteren tijdens de jungletocht besluiten we het vandaag rustig aan te doen. Dat betekent niet dat we de hele dag bij ons zwembad blijven liggen, want daar zijn we veel te ondernemend voor. We doen alles op ons dooie gemak en we laten wederom een scootertje het zware werk doen.

Ons scootertje brengt ons naar White Sand beach, een lang zeer toeristisch strand met langs de randweg tientallen souvenirshops. We kuieren wat langs het strand, pikken een terrasje en duiken wat shops in. We zoeken steeds naar een t-shirt van het merk Sure met een afbeelding van Jim Morrison. Gid had deze vorig jaar ook al gekocht en deze is inmiddels versleten. Gisteren op de Ban Bhao pier hebben we er een gevonden nadat we al een paar dagen op zoek waren geweest. Het blijkt dat we mazzel hebben gehad want het t-shirt lijkt verder nergens meer te vinden. Daarnaast zijn we ook al sinds Chiang Rai, al weer een paar weken geleden, op zoek naar een beeldje van een monnik die de moeder van Gideon graag wil hebben. Het begint een beetje een obsessie te worden en we duiken elk winkeltje in waarvan we vermoeden dat ze de shirts en beeldjes verkopen.

Bij elk winkeltje weer hetzelfde beeld als de afgelopen dagen. Verkopers die ergens wakker schrikken onder een kledingrek of zelfs hele families die in de winkel tv liggen te kijken. We stappen er keurig overheen want ze zijn niet van de Thaise soaps af te krijgen. Het afdingen hebben we inmiddels aardig onder de knie. Ongeïnteresseerd kijken, iets vastpakken, vragen hoeveel het kost en wanneer de verkoper een bedrag noemt (of intoetst op een rekenmachine), een zucht van ongeloof plaatsen. Daarna een tegenvoorstel noemen met een blik alsof je het eigenlijk niet wil hebben.

De verkopers spelen hun eigen spel en kijken alsof je hen aan het beroven bent en reageren meestal op een tegenvoorstel met een slakende zucht. Dan begint het onderhandelen en je komt ergens in het midden uit. Wanneer ze snel akkoord gaan heb je veel te veel betaald. Gid is inmiddels gespecialiseerd in de wegloop techniek. Laag bieden en stug volhouden dan gaan de verkopers steeds lager. Vervolgens het item terug hangen of zetten en langzaam weglopen. De meeste verkopers gaan overstag als ze zien dat je wegloopt, maar als hij je laat gaan dan weet je dat zijn laatste bod enigszins fair is. Gid loopt dan weer terug en koopt het alsnog…of niet als we het toch te duur vinden. Onze technieken zijn behoorlijk verfijnd deze vakantie, want ook Ka weet met haar pokerface flink af te dingen op de nodige souvenirs.

Na het shoppen en een lunch in de vorm van een Pad Thai, een populair noodlegerecht, rijden we naar het Siam Royal View resort waar een pitch en putt baan ligt. Gid gaat een balletje slaan en Ka nestelt zich aan het zwembad dat gelegen is aan een prachtige baai. De golfbaan is uitdagend, heel veel vijvers waar de bal zomaar in het water kan verdwijnen en de greens zijn van kunstgras, waar de bal zo vanaf stuitert. Niet ideaal om op te spelen maar de omgeving en de zon maken dat meer dan goed. Het zwembad en de golfbaan horen bij een resort dat bestemd lijkt voor de welgestelde toerist en het ligt er prachtig bij.

Het eiland Koh Chang ligt meestal verhuld onder een dun wolkendek maar op de terugweg naar ons hotel zien we de zon in volle glorie naar beneden zakken. We zoeken gauw een plek om te genieten van een zonsondergang maar de kleine straatjes die we vanaf de hoofdweg induiken komen steeds bij een besloten resort uit. We zien de zon steeds verder zakken en brutaal stappen we uiteindelijk zo’n resort op om aan het strand romantisch de avond te zien vallen. Op het strand aangekomen zijn wij net op tijd maar blijkt bewolking aan de horizon roet in het eten te gooien. Gelukkig zit het met de romantiek wel goed op deze Lovetour.

En zo komt ook aan deze dag weer een eind. Morgen hebben we een snorkeltrip geboekt. Hopelijk gaat het dan beter dan op Koh Kood. Of dat zo is, lees je in ons volgende avontuur.

Liefs, K&G