Hoi trouwe lezers,

Ons tasje is gepakt en rond half 10 staan we keurig te wachten op een minivan die ons naar Pattaya zal brengen. Het zijn weer Thaise tijden maar gelukkig zijn er een paar mooie plekjes voor ons vrij wanneer het busje eindelijk arriveert. Aan boord 3 Engelsen, 2 Duitsers en een Thaise vrouw wat als het begin van een slechte mop klinkt. Gid heeft al snel contact met de Engelsen, die twee maanden door Zuidoost Azië trekken. Het gaat al vlug over snooker en darts. Ze spelen regelmatig in de snookerclub van UB40 in Birmingham. Het is gezellig en dat de chauffeur een paar keer heen en weer rijdt op het eiland omdat hij kennelijk steeds dingen vergeet, deert ons weinig.

De ferry brengt ons naar het vaste land vanwaar het busje ons in een uurtje of 4 naar Pattaya rijdt.

Halverwege de middag worden we keurig voor ons nieuwe onderkomen afgezet. Aromdee heet het hotel hetgeen in het Thais ‘blij hart’ betekent. We hebben hier maar 1 dagje dus we verliezen geen tijd, gooien onze spullen in de kamer en wandelen meteen naar Beach Road, een gezellige boulevard aan het strand van Pattaya. Veel souvenirwinkeltjes die we uiteraard allemaal weer afgaan. In een van de winkels staat de hele familie te high-fiven wanneer we hebben afgerekend. We hebben de indruk dat we iets teveel hebben betaald voor de t-shirts, haha.

We lopen de 4 kilometer lange boulevard af en komen dan aan bij Walking Street. Een straat vol met restaurantjes, souvenirshops en Gogo Bars. Het schemert al flink en terwijl we in een restaurantje een supermaaltijd wegwerken, komt de straat steeds meer tot leven. Straatartiesten, bedelaars, Gogo Girls en proppers die je middels een menukaart met intieme handelingen wijzen op de gang van zaken achter de deuren van de Gogo Bars. Er rijden hier geen tuk-tuks dus het vriendelijke ‘tuk-tuk, Sir?’ heeft plaatsgemaakt voor ‘Pingpong, Sir?’. We laten even in het midden wat er met pingpong wordt bedoeld maar het gaat in ieder geval niet over een potje tafeltennis.

De dames (of heren, dat is niet altijd even duidelijk) proberen eveneens de vele toeristen te verleiden mee naar binnen te gaan. Dit is wel even ‘different cook’ dan de eilanden waar we net vandaan komen. In grote hallen staan steeds tientallen barretjes en achter elke bar staan wel 10 tot 15 dames die de gasten van een drankje, waarschijnlijk inclusief ‘happy ending' verzorgen. Op straat lopen ook busladingen Chinezen die al filmend en fotograferend de groepsleider proberen te volgen. We kijken onze ogen uit en vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een drukte!

We wandelen via Second Road, een straat die parallel ligt aan Beach Road, richting Aromdee Appartments en ook deze straat staat bol van de kraampjes, marktjes en etenshuisjes. Helaas nergens het beeldje van de monnik waarnaar we nog steeds op zoek zijn, maar we scoren wel een paar andere souvenirs. Overal staat livemuziek te spelen en dat maakt de lange wandeling aangenaam. Onderweg realiseren we ons dat we het vervoer naar het vliegveld voor morgen nog niet hebben geregeld. Hopelijk is er nog plek anders moeten we wat langer wegblijven.

Pas tegen twaalven komen we weer aan bij onze hotelkamer. Voor ons doen knap laat dus we kruipen snel ons mandje in en maken ons op voor het laatste vakantiedagje.

Liefs van ons