Sawasdee krap/ka,

Vandaag staat, zoals beloofd, een jungle trekking op het programma. Vlak na het ontbijt in het gezellige tentje Moo4 worden we opgepikt en nadat we nog een Russisch meisje (met dreads?) hebben opgepikt worden we vlakbij de Klong Phlu watervallen gedropt samen met Laem, de gids van vandaag. We lopen vandaag van de westkant naar de oostkant van het eiland en lopen door een zeer dichtbegroeide jungle. We krijgen een lunchpakketje, anderhalve liter water en insect repellent, om de vele muggen op afstand te houden.

Het begint nog lekker met een makkelijk pad, maar al na een paar honderd meter nemen we een duik in het struikgewas. We hebben al gauw door dat het geen gemakkelijke tocht gaat worden want onze route wordt steeds steiler. Vooral voor Gid is het afzien want naar boven klimmen is niet een van zijn hobby’s. Laem, de gids, moet steeds lachen wanneer Gid weer aanhaakt en vraagt steeds ‘ok?’ wat hier vrij vertaald ‘leef je nog?’ betekent.

Het is weer eens ‘bloedpoepend heet’ en dat betekent dat je ons na een klein uurtje al uit kunt wringen. Laem motiveert ons nog even met de mededeling dat we er al 10% op hebben zitten. Ka en Gid kijken elkaar even bedenkelijk aan. Het wordt zwaarder dan we dachten. Het pad (voor zover je van een pad kunt spreken) ligt bezaaid met ongevallen bomen en we struikelen regelmatig over de wortels van planten en bomen die heel weinig (lees: niet) meegeven.

Na twee uurtjes klimmen komen we bij een bijna drooggevallen waterval waar we even rust krijgen van Laem. Het Russische meisje leeft in haar eigen wereld en heeft haar I-pod aangezet. Voor ons een beetje vreemd want nu mist ze alle mooie junglegeluiden. Je hoort regelmatig apen schreeuwen en overal hoor je vogels en het ritselen van struiken. Het meeste klimmen hebben we nu gehad en Laem vertelt ons dat we nu op zo’n 400 meter hoogte zitten. Het hoogste punt van vandaag maar, dat betekent niet dat het gedaan is met het klimmen, de rest van de route loopt op en af. Gid is inmiddels zelf veranderd in een waterval.

Zo af en toe stopt de gids even om te luisteren of hij iets hoort en op een gegeven moment horen we een geluid dat lijkt op een helikopter die van ver weg aankomt. Het blijkt een Hornbill te zijn, een neushoornvogel die we ook al in het Khou Yai park tegenkwamen. Echter dit keer zo dichtbij dat je het fantastische geluid van het slaan van de vleugels, prachtig kunt horen. Wij dan tenminste, want de Russische geniet van het gedreun van housebeats. We krijgen de Hornbill ook nog even in volle vlucht te zien. Prachtig! Zo af en toe horen we apen in de boomtoppen springen maar echt goed zicht krijgen we niet.

Een giftig slangetje bekijken we maar van veilige afstand. Geen risico’s hier midden in de jungle. Hier komt niemand je halen.

Ook heeft Laem nog even met een stokje staan vissen naar Tarantulla's...wij vinden het niet erg dat ze niet willen bijten.

Gelukkig vinden we midden in de jungle een stroompje met een heuse waterval. We kunnen hier zwemmen, een lekkere douche nemen en snavelen onze lunch weg. Er zijn geen andere mafkezen die zich in deze hitte aan zo’n tocht wagen en we hebben dus ons eigen privé watervalletje. Hierna lopen we, nog altijd onder leiding van Laem, stroomafwaarts en volgen de stroom waarbij we steeds keien moeten beklimmen, het duurt dan ook niet lang voor het zweet weer van ons af gutst. Tegen het eind gaat het flink naar beneden, maar dat maakt het helaas niet gemakkelijker. Het is erg ‘slippery’ en we worden continu gewaarschuwd voor slipgevaar. De keien rollen regelmatig weg waardoor je continu op je tellen moet passen. Ka krijgt last van een oude knieblessure dus rustig naar beneden. Ook hier lijkt weer geen eind aan te komen maar tegen het eind van de middag zien we dan eindelijk weer de zee, maar nu aan de oostkant van het eiland. Volgens de GPS hebben we zo’n 13 kilometer gelopen maar volgens Laem komen daar nog een aantal hoogtemeters bij waardoor we op 19 kilometer uitkomen.

We zijn trots op elkaar en ‘tikken hem’ achter de rug van onze medewandelaars even aan. We zijn ruim 9 uur onderweg geweest en gelukkig is er vervoer geregeld om ons terug te brengen naar ons hotel. We nemen onderweg afscheid van de beregezellige Russische en Laem vertelt ons nog even dat hij deze tocht 4 a 5 keer per week maakt…respect!

Het laat zich raden dat we deze avond niet veel meer hebben gedaan. Een hapje…een drankje…en….out!

Bis morgen, K&G