Chum-reup-soo-a oftewel hallo,

Daar zijn we weer voor een gezellige dag in de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. We zitten inmiddels in het Velkommen Guesthouse van de Noor Edwin, met wie Gideon in de vroege ochtend een gesprekje aanknoopt. Het is een aardige relaxte gozer die als backpacker zo'n 15 jaar geleden is blijven hangen in deze stad. Hij geeft allerlei informatie over het leven in Cambodja en alhoewel hij iedere zomer nog naar Noorwegen afreist, wil hij hier de rest van zijn leven blijven. Hij geeft handige tips zoals het niet meenemen van belangrijke spullen wanneer je in Phnom Penh rondstruint. Één keer per week heeft hij wel een gast in zijn hotel waarvan de tas wordt gestolen met daar in bijvoorbeeld paspoort en dergelijke. Je bent dan heel ver van huis want de instanties zijn niet erg behulpzaam. Ook vertelt hij dat er geen enkel respect is voor de politie hier. Iedereen weet dat ze corrupt zijn en toeristen worden regelmatig beboet voor onzinnige zaken. Wij hebben natuurlijk al meegemaakt dat de politie graag een donatie ontvangt voor medewerking wordt verleend bij een aangifte.

Wij gaan deze ochtend een bezoek brengen aan het Koninklijk Paleis en de Zilveren Pagode. We nemen dit keer een gids die ons op het complex wegwijs maakt en allerlei informatie verstrekt. Als eerste komen we bij het paleis, waarvan we de troonzaal helaas niet kunnen bezoeken omdat er hoog bezoek komt deze ochtend. De koning is geliefd bij het volk, met name omdat hij leeft als een monnik, celibatair en iedere week trekt hij er op uit om ergens de arme bevolking een helpende hand te bieden. Voor het Koninklijk paleis is een groot plein waar hij regelmatig de bevolking toespreekt. Het koninklijk paleis heeft zowel Boedhistische (gele kleuren) - als Hindoeistische (witte kleuren) invloeden en zo laat men meteen zien dat verschillende religiën tolerant naast elkaar kunnen leven.

Vlak naast de troonzaal ziet Ka in de haagjes een geel gehaakt eendje liggen, met een kaartje er aan. Het blijkt een eendje van the Little yellow duck project. Ze worden overal ter wereld verstopt als een 'act of kindness' en om aandacht te vragen voor bloed- en orgaandonatie. Ook wordt gevraagd om de site te bezoeken en de vindplaats, de naam van het eendje en de eerlijke vinder op te geven. Dit doen we natuurlijk dezelfde middag en Kaatje blijkt de eerste te zijn in Cambodja. De eendjes zijn al in alle werelddelen te vinden geweest. meer info op: www.theyellowduckproject.org

De zilveren pagode naast het Koninklijk paleis heet zo omdat de vloer met meer dan 5200 massief zilveren tegels is belegd. De meeste kun je echter niet zien omdat er tapijt overheen ligt. Natuurlijk om de tegels te beschermen. In de stoepa's rond de tempel wordt de as bewaard van verschillende voorgangers van de huidige koning. Voor de pagode staat een standbeeld van voormalig Koning Norodom. Gid had ergens gelezen dat het beeld oorspronkelijk de beeltenis van Napoleon moest voorstellen (een gift van Napoleon zelf), en dat het hoofd vervangen is door het hoofd van de koning. Gid vraagt daar naar, maar de gids reageert geshockeerd en vraagt meteen waar hij dat vandaan haalt. Wanneer Gid vertelt over de reisgids vertelt hij dat dit een misverstand is en dat dit absoluut niet zo is. We maken er verder geen woorden aan vuil. Verder leren we van de gids wat zaken over de afbeeldingen van Buddha. De stand van de handen onthult de bedoeling van het beeld, bijvoorbeeld bescherming of voorspoed.

Het is best druk en hele bussen toeristen worden af en aan gereden. Wanneer we afscheid nemen van de gids en naar buiten wandelen zien we nog net de auto's met het hoge bezoek aankomen. De geblindeerde ramen verraden echter niet wie het nu is geweest.

Onze culturele honger is nog niet gestild en we bezoeken het Nationale Museum dat vlak naast het paleis ligt. Daar zijn veel beelden te vinden die tijdens de verschillende periodes in de geschiedenis zijn vervaardigd. Onder het regime van de Rode Khmer zijn er veel vernietigd. Toen de Rode Khmer in 1975 Phnom Penh innam, werd de directeur van het museum vermoord en werden de meeste beelden onthoofd. Pas de laatste jaren wordt het museum steeds meer aangevuld met beelden en overblijfselen uit de verschillende regio's van Cambodja.

Hierna wandelen we langs de rivier en bezoeken de Wat Phnom, een tempel die op een heuvel ligt en uitzicht zou moeten geven over de stad. Hieruit blijkt weer hoe oud onze reisgids is, want het zicht wordt nu helemaal ontnomen door bomen en planten. In de tempel zien we dat een persoon met een stuk ijzerdraad de donatieboxen loopt te plunderen. Twee mensen staan op de uitkijk en middels een sissend geluid seinen ze met elkaar. Met een gebaar dat we door moeten lopen, trekken ze zich niet zoveel aan dat wij getuige zijn van hun daden. We besluiten om dan ook maar geen donaties te doen. Ergens begrijpen we nog wel dat in een van de armste landen ter wereld met zo'n geweldadig verleden, zulke praktijken voorkomen.

Overigens is het wel leuk om hallo te zeggen in het Cambodjaans. Onze gids in het paleis gaf ons een kort bonuslesje. Vrolijke en lachende gezichten wanneer we een beetje Khmer proberen te spreken. We doen het kennelijk goed want wanneer Gid chumreeupsooa zegt tegen een dame die ons nog niet aankeek, kijkt verwondert op wanneer ze hallo terugzegt en haar blik op Gideon werpt. Verrast dat er een blanke europeaan staat en ze begint meteen vriendelijk te lachen. Veel verder dan hallo en tot ziens komen we nog niet echt maar een tip voor andere reizigers om op een leuke manier in contact te komen met de plaatselijke bevolking.

Tijd voor een drankje en we wandelen terug naar de rivier waar we ons nestelen bij de toeristenhaven. Vissersbootje dobberen op de rivier en terwijl we ons Cambodjaboek erbij pakken realisren we ons dat we bijna alle hoogtepunten in Phnom Penh hebben gezien. Alleen de Killing Fields staat nog op ons lijstje. We hebben echter nog 4 nachten te gaan hier. Annuleren kan niet meer, maar de eigenaar Edwin wil ons wel tegemoet komen. Als we maar wel een goede review schrijven.

2 a 3 dagen Phnom Penh is meer dan genoeg want het is verder een stoffige, benauwde en voor ons veel te drukke stad, en we regeln gauw nieuwe accommodatie. We zijn allebei opgelucht dat we hier twee dagen eerder weg kunnen en besluiten dat te vieren met een bezoek aan het plaatselijke casino, Nagaworld. Wanneer we er arriveren valt onze mond open van verbazing. Het blijkt een enorm casino met meerdere verdiepingen en grote speelzalen waar vooral Bai Buu en Punto Banco wordt gespeeld. Vraag ons niet wat Bai Buu is, want de spelregels worden ons niet duidelijk.Verder heel veel speelautomaten met name gericht op de Chinese gast. Sowieso is het casino al flink versierd want overmorgen is het Chinees Nieuwjaar.

De inzetten zijn voor een arm land als dit behoorlijk. De roulettes hebben een minimum van 5$ ( 25$ op buitenkansen) en de inzetten op de speelautomaten zijn te vergelijken met die van ons. Niet voor de arme Cambodjaan dus. Alle tafels zijn echter druk bevolkt en aan spelbeleving ontbreekt het geenszins. Schreeuwende en kakelende Chinezen in overvloed

. Binnen lijkt het alsof verschillende casino's in dit gebouw vertegenwoordigd zijn, met eigen personeel en uitbetalingssystemen. Nadat Gid een chip voor zijn verzameling te pakken heeft, vertrekken we halverwege de avond weer naar Velkommen Guesthouse.

Op naar een heerlijke nachtrust.

liefs, K&G