Chum reap sooa,

De laatste schemering in Phnom Penh brengen we door aan de oevers van de Tonlé Sap rivier. Drukke bedrijvigheid met toeristen, locals, verkopers, bedelaars en een enkel zwerfhondje wiens vacht zo zwart ziet dat je de neiging op voelt opkomen om 'm in bad te doen. We zitten lekker op de kade tot we ineens last krijgen van een hele hoop vliegende insecten. Ze vliegen tegen ons aan en we dopen ze daarom om tot pitbull vliegen. Erg irritant en zelfs insmeren met deet helpt niet. Ze blijven maar komen en struikelend proberen we een veilige plek te zoeken aan de overkant van de straat. Inmiddels heeft iedereen er last van en de hele kade loopt leeg. Weg gezellige drukte.
Onze laatste avond in Phnom Penh willen we de night bazaar bezoeken maar helaas blijkt de markt deze avond niet plaats te vinden. Vette pech voor Gideon die wat markten betreft onvermoeibaar lijkt. Ook Ka had nog even een souvenirtje willen scoren.
De volgende ochtend pakken we onze tas, bezoeken we een niet zo boeiende tempel, scoort Gid nog een leuke broek op de central market, checken we uit en nadat we nog even goed lunchen in een restaurant genaamd Titanic, kruipen we in de minivan die ons naar Koh Kong zal brengen. We hebben 2 van de 4 stoelen achterin en het wordt een drukke boel in de van. We schetsen de situatie aangezien deze dag niet veel boeiends te bieden heeft.
De bus vertrekt om 1 uur (ahh, Cambodiaanse tijd dus een half uur later). Wij zijn de enige niet-Aziaten en gezien de krapte van onze stoelen heeft Gid een contest om de plek van de schouder met zijn buurman. 1-0 voor Europa. Verder hebben we 1 mug en 1 vlieg aan boord waarvan de vlieg over de gave beschikt midden op je voorhoofd te landen zo gauw je in slaap sukkelt. De weg is niet meer dan een verhard karrespoor en voor het gemak hebben ze de kuilen erin laten zitten. Gid weet twee keer het plafond aan te tikken. De chauffeur heeft er zin in, heeft 1 hand aan het pook en de andere hand lijkt verkleefd aan de claxon. Hij ziet kennelijk weinig diepte want zijn inhaalmanouvres zijn soms levensgevaarlijk. Extra hindernissen zijn de koeien en waterbuffels die van het één op het andere moment de weg op sjouwen.
Heeft u het beeld voor zich?
We kijken elkaar af en toe fronsend aan waarna een glimlach volgt. Het is vakantie, het is gezellig. Ka heeft een nieuw doel gevonden om de tijd te doden: een koe op de foto zetten. In het stuiterende busje valt dat nog niet mee, want behalve de vele kuilen in de weg zijn dankzij de snelheid de meeste koeien niet meer dan langsschietende witte vlekken en drukt Ka of net te vroeg of te laat. It's pretty funny

. Uiteindelijk zijn een paar exemplaren vastgelegd, geen slechte score.
We zijn in bergachtig gebied aangekomen. De omgeving is prachtig met veel palmbomen en dichte jungle.
We verheugen ons weer op Thailand want Cambodja was niet helemaal ons ding. Het schijnt dat je na een paar bezoeken steeds meer dingen in de stad Phnom Penh gaat waarderen, maar wij gaan dat niet ontdekken. Vlak voordat we in Koh Kong zijn begint het te regenen. Het past bij het afscheid van Cambodja die aanstaande is. Morgen gaan we de grens weer over. Nog voor het donker, na vijf uurtjes hel in het busje, komen we aan.
We laten ons door een tuktuk afzetten (letterlijk en figuurlijk) bij ons guesthouse, een flink end buiten het centrum. Het ziet er aardig uit, maar er is verder geen fluit te doen. Wij zijn naar het lijkt de enige gasten en het nabijgelegen en enige restaurantje ziet er wel gezellig uit maar roept de nodige vraagtekens op qua hygiëne. We slaan een kruisje. Wel hebben we uitzicht op de 2km lange brug die ons morgen naar de grens met Thailand zal brengen en is er entertainment in de vorm van zang (of wat erop zou moeten lijken) komend van een karaokefeestje iets verderop. Dat dan wel!

Liefs xxx