De laatste dag

Sawasdee krap/ka allemaal,

Wanneer we wakker worden weten we dat alweer de laatste dag van onze vakantie is aangebroken. Het wordt een lange dag want we vliegen pas aankomende nacht om 2 uur naar Nederland. We hoeven nog niet uit te checken want we hebben de kamer een extra nachtje geboekt zodat we ons vanavond nog even op kunnen frissen voor we naar Bangkok rijden.

We huren voor de verandering weer eens een scootertje. Het is hier wat drukker dan we gewend zijn, maar Gid stuurt het scootertje moeiteloos door de drukke straten van Pattaya. Eerst naar het busstation waar we 2 plekken reserveren voor de bus van Pattaya naar Bangkok Airport. Om half 7 zullen we worden opgepikt bij ons Aromdee Hotel. Net zoals al ons andere vervoer deze vakantie gaat het allemaal erg soepel om de kaartjes te regelen en dat is wel zo relaxt.

Met de kaartjes op zak gaan we op zoek naar ‘the Sanctuary of Truth’, het Heiligdom van de waarheid, een houten tempel die aan de noordkust van Pattaya ligt. We nemen een package deal waarbij we de tempel kunnen bezoeken, een boottochtje maken, een voetmassage krijgen en een dansvoorstelling te zien krijgen. De traditionele dansvoorstelling stelt niet heel veel voor, maar de meeste toeristen laten zich toch vermaken omdat er ook een clowneske vechtact bij zit. Wanneer we naar de tempel lopen, krijgen we nog de mogelijkheid om op een olifant te rijden maar zoals al vaker gezegd…Daar doen we niet aan mee aangezien de olifanten op de meeste plekken worden uitgebuit en wij deze toeristische actie niet willen helpen in stand te houden. Wel voeren we deze prachtige dieren een tros bananen en het blijft een mooi gezicht wanneer de olifanten dankbaar de bananen uit Ka's hand eten.

De geheel uit tropisch hardhout opgetrokken tempel ligt pal aan zee en hij is versierd met fantastische uit hout gesneden beelden. Naast de tempel een grote werkplaats waar je kunt zien hoe de beelden worden gemaakt. De bouw is in 1981 begonnen en de tempel zal zo’n 50 a 60 meter hoog zijn en niet honderd zoals in onze gids staat vermeld. Desondanks is het een imposant bouwwerk en we kijken onze ogen uit. Het is zo gedetailleerd dat je niet uitgekeken raakt. We zijn er nog voor de busladingen chinezen weer worden gedropt dus het is lekker rustig en we wandelen op ons gemak door dit heiligdom.

Eenmaal buiten bezoeken we de werkplaats en daar stappen we ook in een bootje dat ons een rondje in een grote vijver laat maken. Gid heeft zijn Cambodjaanse Angkor Wat shirt aan en het personeel reageert weer enthousiast. De bootsmannen zijn allen Cambodjaan en wanneer Gid er een soepel ´Chumreupsooa´ uitgooit is de vriendschap gauw gesloten. We stappen in het bootje en krijgen ook een verse gekoelde kokosnoot. Met 1 riem stuurt de gondelier gemakkelijk over het water. Ka voert de vele vissen die in de vijver zitten en de grotere vissen zwemmen langs het bootje mee met ons.

Onze Cambodjaanse vriend laat Gid ook een stukje roeien op de traditionele manier en even later leggen we aan bij een paar steigers in het midden van de vijver. Of we de vissen willen voeren. Welja, we gaan all the way en Gid koopt voor 20 Baht een lullig dood visje dat aan een hengel wordt gehangen. Nadat de Cambodjaan de vissen verzameld door een geluid te maken dat wij nog niet kenden, zwemmen tientallen grote vissen onder de vlonders door. Fotocamera klaar voor het plaatje en Gid hangt het visje in het water. Voor we het weten een grote plons en Gid staat zielig met een bamboehengel en een touwtje in zijn hand. Barracuda grinnekt de Cambodjaan en Gid realiseert zich dat hij dat wel eerder had mogen zeggen. Nog geen tien minuten geleden had Gid lekker zijn handen in het water en we beseffen dat we mazzelen dat hij al zijn vingers nog heeft.

We gooien er nog 20 Baht tegenaan en dit keer hangt Gid het visje vlak boven het water. De grote karpers en barracuda´s zwemmen er vlak onderdoor en een van de barracuda trekt aan het langste eind en verschalkt zijn trofee. We vinden het leuker om giraffen en olifanten te voeren.

Na de voetenmassage die nog op het programma stond, pakken we ons scootertje weer en rijden richting Walking Street waar we gisteren zo lekker gegeten hebben. Ons maagje knort en we gaan hier een lekkere verlate lunch gebruiken. Onderweg ineens een gil van Ka. Ze heeft het monniksbeeldje gespot waar we al weken naar op zoek zijn. Gid was er zo in volle vaart voorbij gereden maar Ka, oplettend als altijd, mist het beeldje niet. We hadden eigenlijk de hoop al opgegeven dat we het beeldje dat we voor Gid´s moeder zouden meenemen nog zouden vinden, dus wat een mazzel dat we deze nog op de laatste dag tegenkomen.

Na de maaltijd op Walking Street rijden we naar ons hotel. Opfrissen, laatste spullen inpakken en om half 7 zitten we keurig in de lobby te wachten tot we worden opgehaald. We krijgen een afscheidsdrankje en dan begint de terugreis. Met slechts een paar minuten vertraging pikt de minivan ons op om ons naar de busterminal te brengen. Een uurtje later zitten we in de bus die ons naar Bangkok Airport vervoert.

Helaas vertrekt het vliegtuig van China Airlines ook op Thaise tijd en in plaats van 2 uur wordt het 3 uur voor we opstijgen.

Wat hebben we een fantastische vakantie gehad en wat hebben we veel beleefd. De komende dagen zullen we er vast veel aan terug denken. De Ka en Gid lovetour zit er weer op voor dit jaar maar er volgen er vast nog velen. We hebben weer enorm genoten.

Allemaal bedankt voor de leuke reacties en berichten. Een warme knuffel voor jullie. Sawasdee krap/ka, Chumreuplear en tot gauw.

Liefs K&G

Pattaya

Hoi trouwe lezers,

Ons tasje is gepakt en rond half 10 staan we keurig te wachten op een minivan die ons naar Pattaya zal brengen. Het zijn weer Thaise tijden maar gelukkig zijn er een paar mooie plekjes voor ons vrij wanneer het busje eindelijk arriveert. Aan boord 3 Engelsen, 2 Duitsers en een Thaise vrouw wat als het begin van een slechte mop klinkt. Gid heeft al snel contact met de Engelsen, die twee maanden door Zuidoost Azië trekken. Het gaat al vlug over snooker en darts. Ze spelen regelmatig in de snookerclub van UB40 in Birmingham. Het is gezellig en dat de chauffeur een paar keer heen en weer rijdt op het eiland omdat hij kennelijk steeds dingen vergeet, deert ons weinig.

De ferry brengt ons naar het vaste land vanwaar het busje ons in een uurtje of 4 naar Pattaya rijdt.

Halverwege de middag worden we keurig voor ons nieuwe onderkomen afgezet. Aromdee heet het hotel hetgeen in het Thais ‘blij hart’ betekent. We hebben hier maar 1 dagje dus we verliezen geen tijd, gooien onze spullen in de kamer en wandelen meteen naar Beach Road, een gezellige boulevard aan het strand van Pattaya. Veel souvenirwinkeltjes die we uiteraard allemaal weer afgaan. In een van de winkels staat de hele familie te high-fiven wanneer we hebben afgerekend. We hebben de indruk dat we iets teveel hebben betaald voor de t-shirts, haha.

We lopen de 4 kilometer lange boulevard af en komen dan aan bij Walking Street. Een straat vol met restaurantjes, souvenirshops en Gogo Bars. Het schemert al flink en terwijl we in een restaurantje een supermaaltijd wegwerken, komt de straat steeds meer tot leven. Straatartiesten, bedelaars, Gogo Girls en proppers die je middels een menukaart met intieme handelingen wijzen op de gang van zaken achter de deuren van de Gogo Bars. Er rijden hier geen tuk-tuks dus het vriendelijke ‘tuk-tuk, Sir?’ heeft plaatsgemaakt voor ‘Pingpong, Sir?’. We laten even in het midden wat er met pingpong wordt bedoeld maar het gaat in ieder geval niet over een potje tafeltennis.

De dames (of heren, dat is niet altijd even duidelijk) proberen eveneens de vele toeristen te verleiden mee naar binnen te gaan. Dit is wel even ‘different cook’ dan de eilanden waar we net vandaan komen. In grote hallen staan steeds tientallen barretjes en achter elke bar staan wel 10 tot 15 dames die de gasten van een drankje, waarschijnlijk inclusief ‘happy ending' verzorgen. Op straat lopen ook busladingen Chinezen die al filmend en fotograferend de groepsleider proberen te volgen. We kijken onze ogen uit en vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een drukte!

We wandelen via Second Road, een straat die parallel ligt aan Beach Road, richting Aromdee Appartments en ook deze straat staat bol van de kraampjes, marktjes en etenshuisjes. Helaas nergens het beeldje van de monnik waarnaar we nog steeds op zoek zijn, maar we scoren wel een paar andere souvenirs. Overal staat livemuziek te spelen en dat maakt de lange wandeling aangenaam. Onderweg realiseren we ons dat we het vervoer naar het vliegveld voor morgen nog niet hebben geregeld. Hopelijk is er nog plek anders moeten we wat langer wegblijven.

Pas tegen twaalven komen we weer aan bij onze hotelkamer. Voor ons doen knap laat dus we kruipen snel ons mandje in en maken ons op voor het laatste vakantiedagje.

Liefs van ons

De snorkels

De snorkels

Na ons vaste ochtendritueel, namelijk een lekker ontbijt, bij het naast onze bungalow gelegen Moo4, worden we om kwart voor 10 opgepikt door een taxi. De taxi is al goed gevuld met toeristen die net als ons vandaag op snorkelavontuur gaan. Op vijf minuten rijden ligt een speedboot op ons te wachten. Gewillig laten zo’n 30 avonturiers zich aan boord hijsen. We krijgen een paar flippers in onze handen gedrukt en onze rit kan beginnen. Veel Fransen en Chinezen (waarvan we hopen dat ze een beetje kunnen zwemmen want dat is altijd afwachten) en een Nederlands gezin. Gespannen varen we naar het eerste eiland dat op ongeveer een kwartiertje varen ligt.

We zullen vandaag 4 eilanden aandoen waar we steeds 3 kwartier krijgen om het onderwaterleven te verkennen. We zijn happy want de snorkels passen dit keer prima zodat we niet gorgelend met zeewater het water in onze bril voelen lopen. Op dit eerste eiland is het zicht onderwater troebel en ook het koraal is niet erg kleurrijk. Vissen zien we nauwelijks dus voor het gemak zijn we ook de naam van het eiland vergeten.

Nadat iedereen uit het water is geplukt varen we naar Koh Wai, op een klein half uurtje racen. Hier is gelukkig een onderwaterwereld zoals we die nog van de Fiji eilanden kennen. Prachtig gekleurde vissen die tussen het vele koraal zwemmen. Het is net alsof je in een tropisch aquarium aan het zwemmen bent. Gelukkig is er ruimte genoeg zodat je niet met dertig man op een vierkante meter loopt te stoeien. Er zijn ook veel zee-egels die gevaarlijk hun stekels omhoog houden en met fluoriserend blauwe lichtjes waarschuwen voor hun aanwezigheid. Voetjes omhoog houden dus. Je kunt snorkelend met de vissen mee zwemmen aangezien ze zich niets aantrekken van ons bebrilde stalkers. Heel bijzonder!

Op het derde eiland wordt er geluncht en natuurlijk ook weer gesnorkeld. In het ondiepe water liggen veel zeekomkommers (die zien er niet aantrekkelijk uit) en iets dieper is het water weer te troebel. Tot onze vreugde hebben ze het beste voor het laatst bewaard. Helaas niet de waterschildpad waarop we hadden gehoopt maar wel tientallen verschillende soorten felgekleurde vissen tot soms wel een halve meter lang. Genieten dat doen we en af en toe kijken we elkaar onderwater even aan. Life’s good.

Halverwege de middag worden we weer aan wal gezet maar ons energielevel is hoog genoeg om toch nog even naar de Klong Phlu watervallen te rijden want op een fotootje zagen we dat deze toch wel de moeite waard zijn om te bekijken. Helaas bleek het fotootje waarschijnlijk van een andere waterval te zijn want er eenmaal aangekomen is het niet interessanter dan de waterval die we eerder al bezochten. Je kunt er wel zwemmen maar wij hebben vandaag genoeg in het water gelegen. Dan nog maar even de shops in, t-shirts en een monnik staan nog op het lijstje, maar ook vandaag geen succes.

Het is ons laatste avondje op Koh Chang en we nemen gepast afscheid met een heerlijke curry in ons favo restaurantje Tatum. Gid gooit er nog een Thaise massage tegenaan en daarna gaan we beginnen met het inpakken van onze tassen. Morgen trekken we weer verder. Het afscheid van Thailand komt na vijf weken angstvallig dichtbij. Ons laatste nachtje zullen we doorbrengen in Pattaya. Dat ligt nog maar twee uurtjes van het vliegveld waar we dinsdagnacht weer de vlucht naar huis moeten pakken.

Tot gauw, knuffel K&G

Golfen op Koh Chang

Golfen op Koh Chang

Na de enorme inspanningen van gisteren tijdens de jungletocht besluiten we het vandaag rustig aan te doen. Dat betekent niet dat we de hele dag bij ons zwembad blijven liggen, want daar zijn we veel te ondernemend voor. We doen alles op ons dooie gemak en we laten wederom een scootertje het zware werk doen.

Ons scootertje brengt ons naar White Sand beach, een lang zeer toeristisch strand met langs de randweg tientallen souvenirshops. We kuieren wat langs het strand, pikken een terrasje en duiken wat shops in. We zoeken steeds naar een t-shirt van het merk Sure met een afbeelding van Jim Morrison. Gid had deze vorig jaar ook al gekocht en deze is inmiddels versleten. Gisteren op de Ban Bhao pier hebben we er een gevonden nadat we al een paar dagen op zoek waren geweest. Het blijkt dat we mazzel hebben gehad want het t-shirt lijkt verder nergens meer te vinden. Daarnaast zijn we ook al sinds Chiang Rai, al weer een paar weken geleden, op zoek naar een beeldje van een monnik die de moeder van Gideon graag wil hebben. Het begint een beetje een obsessie te worden en we duiken elk winkeltje in waarvan we vermoeden dat ze de shirts en beeldjes verkopen.

Bij elk winkeltje weer hetzelfde beeld als de afgelopen dagen. Verkopers die ergens wakker schrikken onder een kledingrek of zelfs hele families die in de winkel tv liggen te kijken. We stappen er keurig overheen want ze zijn niet van de Thaise soaps af te krijgen. Het afdingen hebben we inmiddels aardig onder de knie. Ongeïnteresseerd kijken, iets vastpakken, vragen hoeveel het kost en wanneer de verkoper een bedrag noemt (of intoetst op een rekenmachine), een zucht van ongeloof plaatsen. Daarna een tegenvoorstel noemen met een blik alsof je het eigenlijk niet wil hebben.

De verkopers spelen hun eigen spel en kijken alsof je hen aan het beroven bent en reageren meestal op een tegenvoorstel met een slakende zucht. Dan begint het onderhandelen en je komt ergens in het midden uit. Wanneer ze snel akkoord gaan heb je veel te veel betaald. Gid is inmiddels gespecialiseerd in de wegloop techniek. Laag bieden en stug volhouden dan gaan de verkopers steeds lager. Vervolgens het item terug hangen of zetten en langzaam weglopen. De meeste verkopers gaan overstag als ze zien dat je wegloopt, maar als hij je laat gaan dan weet je dat zijn laatste bod enigszins fair is. Gid loopt dan weer terug en koopt het alsnog…of niet als we het toch te duur vinden. Onze technieken zijn behoorlijk verfijnd deze vakantie, want ook Ka weet met haar pokerface flink af te dingen op de nodige souvenirs.

Na het shoppen en een lunch in de vorm van een Pad Thai, een populair noodlegerecht, rijden we naar het Siam Royal View resort waar een pitch en putt baan ligt. Gid gaat een balletje slaan en Ka nestelt zich aan het zwembad dat gelegen is aan een prachtige baai. De golfbaan is uitdagend, heel veel vijvers waar de bal zomaar in het water kan verdwijnen en de greens zijn van kunstgras, waar de bal zo vanaf stuitert. Niet ideaal om op te spelen maar de omgeving en de zon maken dat meer dan goed. Het zwembad en de golfbaan horen bij een resort dat bestemd lijkt voor de welgestelde toerist en het ligt er prachtig bij.

Het eiland Koh Chang ligt meestal verhuld onder een dun wolkendek maar op de terugweg naar ons hotel zien we de zon in volle glorie naar beneden zakken. We zoeken gauw een plek om te genieten van een zonsondergang maar de kleine straatjes die we vanaf de hoofdweg induiken komen steeds bij een besloten resort uit. We zien de zon steeds verder zakken en brutaal stappen we uiteindelijk zo’n resort op om aan het strand romantisch de avond te zien vallen. Op het strand aangekomen zijn wij net op tijd maar blijkt bewolking aan de horizon roet in het eten te gooien. Gelukkig zit het met de romantiek wel goed op deze Lovetour.

En zo komt ook aan deze dag weer een eind. Morgen hebben we een snorkeltrip geboekt. Hopelijk gaat het dan beter dan op Koh Kood. Of dat zo is, lees je in ons volgende avontuur.

Liefs, K&G

Jungle trekking

Sawasdee krap/ka,

Vandaag staat, zoals beloofd, een jungle trekking op het programma. Vlak na het ontbijt in het gezellige tentje Moo4 worden we opgepikt en nadat we nog een Russisch meisje (met dreads?) hebben opgepikt worden we vlakbij de Klong Phlu watervallen gedropt samen met Laem, de gids van vandaag. We lopen vandaag van de westkant naar de oostkant van het eiland en lopen door een zeer dichtbegroeide jungle. We krijgen een lunchpakketje, anderhalve liter water en insect repellent, om de vele muggen op afstand te houden.

Het begint nog lekker met een makkelijk pad, maar al na een paar honderd meter nemen we een duik in het struikgewas. We hebben al gauw door dat het geen gemakkelijke tocht gaat worden want onze route wordt steeds steiler. Vooral voor Gid is het afzien want naar boven klimmen is niet een van zijn hobby’s. Laem, de gids, moet steeds lachen wanneer Gid weer aanhaakt en vraagt steeds ‘ok?’ wat hier vrij vertaald ‘leef je nog?’ betekent.

Het is weer eens ‘bloedpoepend heet’ en dat betekent dat je ons na een klein uurtje al uit kunt wringen. Laem motiveert ons nog even met de mededeling dat we er al 10% op hebben zitten. Ka en Gid kijken elkaar even bedenkelijk aan. Het wordt zwaarder dan we dachten. Het pad (voor zover je van een pad kunt spreken) ligt bezaaid met ongevallen bomen en we struikelen regelmatig over de wortels van planten en bomen die heel weinig (lees: niet) meegeven.

Na twee uurtjes klimmen komen we bij een bijna drooggevallen waterval waar we even rust krijgen van Laem. Het Russische meisje leeft in haar eigen wereld en heeft haar I-pod aangezet. Voor ons een beetje vreemd want nu mist ze alle mooie junglegeluiden. Je hoort regelmatig apen schreeuwen en overal hoor je vogels en het ritselen van struiken. Het meeste klimmen hebben we nu gehad en Laem vertelt ons dat we nu op zo’n 400 meter hoogte zitten. Het hoogste punt van vandaag maar, dat betekent niet dat het gedaan is met het klimmen, de rest van de route loopt op en af. Gid is inmiddels zelf veranderd in een waterval.

Zo af en toe stopt de gids even om te luisteren of hij iets hoort en op een gegeven moment horen we een geluid dat lijkt op een helikopter die van ver weg aankomt. Het blijkt een Hornbill te zijn, een neushoornvogel die we ook al in het Khou Yai park tegenkwamen. Echter dit keer zo dichtbij dat je het fantastische geluid van het slaan van de vleugels, prachtig kunt horen. Wij dan tenminste, want de Russische geniet van het gedreun van housebeats. We krijgen de Hornbill ook nog even in volle vlucht te zien. Prachtig! Zo af en toe horen we apen in de boomtoppen springen maar echt goed zicht krijgen we niet.

Een giftig slangetje bekijken we maar van veilige afstand. Geen risico’s hier midden in de jungle. Hier komt niemand je halen.

Ook heeft Laem nog even met een stokje staan vissen naar Tarantulla's...wij vinden het niet erg dat ze niet willen bijten.

Gelukkig vinden we midden in de jungle een stroompje met een heuse waterval. We kunnen hier zwemmen, een lekkere douche nemen en snavelen onze lunch weg. Er zijn geen andere mafkezen die zich in deze hitte aan zo’n tocht wagen en we hebben dus ons eigen privé watervalletje. Hierna lopen we, nog altijd onder leiding van Laem, stroomafwaarts en volgen de stroom waarbij we steeds keien moeten beklimmen, het duurt dan ook niet lang voor het zweet weer van ons af gutst. Tegen het eind gaat het flink naar beneden, maar dat maakt het helaas niet gemakkelijker. Het is erg ‘slippery’ en we worden continu gewaarschuwd voor slipgevaar. De keien rollen regelmatig weg waardoor je continu op je tellen moet passen. Ka krijgt last van een oude knieblessure dus rustig naar beneden. Ook hier lijkt weer geen eind aan te komen maar tegen het eind van de middag zien we dan eindelijk weer de zee, maar nu aan de oostkant van het eiland. Volgens de GPS hebben we zo’n 13 kilometer gelopen maar volgens Laem komen daar nog een aantal hoogtemeters bij waardoor we op 19 kilometer uitkomen.

We zijn trots op elkaar en ‘tikken hem’ achter de rug van onze medewandelaars even aan. We zijn ruim 9 uur onderweg geweest en gelukkig is er vervoer geregeld om ons terug te brengen naar ons hotel. We nemen onderweg afscheid van de beregezellige Russische en Laem vertelt ons nog even dat hij deze tocht 4 a 5 keer per week maakt…respect!

Het laat zich raden dat we deze avond niet veel meer hebben gedaan. Een hapje…een drankje…en….out!

Bis morgen, K&G

Ban Bhao Pier, Koh Chang

Goooodmorning everyone,

Een heerlijk ontspannen dagje op Koh Chang. In de morgen stappen we weer op ons scootertje om dit keer zuidwaarts te rijden. We gaan naar de pier waar we een paar dagen geleden voet aan wal hebben gezet. Het is maar een paar kilometer maar wel met een paar aardige klimmetjes. Ons scootertje heeft hoorbaar moeite met deze pukkels maar kuchend en puffend (het scootertje dan) komen we steeds weer boven. Het laatste stuk gaat weer steil naar beneden waardoor we meteen even de remmen kunnen testen. We remmen net op tijd af om rechtsaf te slaan naar de Ban Bhao pier. Deze pier is heel gezellig met restaurantjes en heel veel souvenirshops. Gelukkig hebben ze ook een pinautomaat want we hebben allebei een ongezonde shopdrang. In de shops is het vaak even schrikken want de verkopers hebben vaak tussen de kledingrekken een slaapplaatsje gevonden en schieten regelmatig onverwacht zomaar tevoorschijn.

We gaan winkeltje in en winkeltje uit en ondertussen worden onze tassen steeds zwaarder. Het is warm want het kwik is inmiddels weer ruim de dertig gepasseerd. We wandelen nog wat over de pier waar we een prachtig zicht hebben op het zuidelijke gedeelte van het eiland. In een gezellig restaurantje op palen, met mooi uitzicht op een palmenrijk schiereilandje, lunchen we gezellig.

In de middag rijden we op ons dooie gemak terug naar ons hotelletje waar we ons lekker bij het zwembad nestelen. Onze shoplust is voor vandaag gestild en buiten het trekken van een paar baantjes, doen we niet veel meer.

In de avond gaat Gid nog even op massagejacht en vind een ‘back, neck and shoulder’ massage die hem prima bevalt. De masseur is een gezellige Cambodjaan die van alles vertelt over het leven van de Cambodjanen in Thailand. Ook hij is zijn criminele en corrupte thuisland ontvlucht en is overtuigd Buddhist. Hij vertelt dat praktisch alle masseurs/masseuses hier uit Cambodja komen. Het Chumreupsooa (hallo in Khmer) doet het weer goed en Gid maakt weer vrienden. Overigens een leuke tip: wanneer je in Thailand bent, trek dan eens een t-shirt van de Cambodjaanse tempel Angkor Wat aan…Gegarandeerd succes bij de vele Cambodjanen die hier in Thailand trouwens veel symphatieker overkomen.

We kruipen weer op tijd ons mandje in, want morgen hebben we weer een uitdagend avontuur voor de boeg. Na het relaxdagje van vandaag maken we ons op voor een fikse jungletocht.

Tot morgen, liefs K&G

Koh Chang the second

Hello folks,

Hier weer een nieuw avontuur van Ka & Gid op het eiland Koh Chang.

We hebben prinsheerlijk geslapen in een heerlijk bed. Het is het grootste bed ooit; het lijkt wel of ze twee twijfelaars tegen elkaar aan hebben geschoven, zo breed is het bed. We zijn alweer vroeg uit de veren. Te vroeg naar het eilandleven want op zoek naar een ontbijt, blijkt dat deze overal pas vanaf 8 uur wordt geserveerd.

We huren meteen maar weer een scooter om lekker te gaan toeren. We rijden eerst Noordwaarts om zo uiteindelijk bij de Oostkust terecht die komen die erg mooi moet zijn. Je kunt het eiland niet helemaal rondrijden want op het Zuidelijke deel van het eiland is er geen verbindingsweg tussen Oost en West.

Langs het eerste deel van de toer rijden we langs marktjes, winkeltjes, kraampjes en restaurantjes. Op het Noordelijkste puntje vinden we een leuk terras om te ontbijten. Je hebt er mooi uitzicht op de zee en ziet in de verte het vaste land. Langs de oostkust wordt het rustiger en de wegen zijn wat vlakker. Het scootertje tuft lekker door en onderweg jagen we nog op een paar watervallen die fata morgana's blijken te zijn; ze staan helemaal droog.

We slaan nog een paar zijweggetjes in, maar behalve wat vissersdorpjes met veel achterstallig onderhoud en een kleurrijke tempel lijkt er weinig te beleven. Nadat we praktisch alle zijweggetjes hebben verkend, rest er nog eentje. Vooruit dan maar, proberen we die ook nog. De weg loopt steil omhoog en tegelijkertijd wordt het uitzicht steeds mooier. We komen aan bij een viewpoint waar we ons vergapen aan het uitzicht. We hebben vanaf een paar honderd meter hoogte prachtig zicht op twee baaien. In de verte onderscheiden we verschillende eilanden waaronder Koh Mak en Koh Wai. Het doet ons denken aan het Abel Tasman park in Nieuw Zeeland. Wat fijn dat we dit weggetje toch even zijn ingegaan want dit hadden we niet willen missen!

De weg loopt nog verder hoewel weg niet het juiste woord is. We sturen over keien en rotsen maar laten ons niet uit het veld slaan. Met de stuurmanskunst van Gid is het dik in orde en de inspanningen worden beloond. We komen aan bij Long Island beach, waar een tikkeltje alternatief resort ligt. Het is lunchtijd en we genieten wederom van een voortreffelijke Thaise keuken.

De scooter doorstaat ook de terugweg, alhoewel het ons niet erg gezond lijkt voor onze bolide. Het is alweer later op de dag en we sturen weer terug richting het noorden om naar ons hotelletje et rijden. Aan de Noordkant checken we nog even een golbaan die ergens verscholen moet liggen.

Op het Siam Royal View resort ligt inderdaad een golfbaan. Nou ja, golfbaantje want de holes lijken maximaal 100 meter. Het is een pitch & putt baan. Toch leuk om hier een balletje te slaan voor Gid en dat zal op een van de volgende dagen vast gaan gebeuren. We genieten nog even van een ijsje op dit resort wat voor de allerrijksten lijkt bestemd. Genieten... dat doen we

.

De schemer is inmiddels weer ingevallen en we tuffen door naar ons stulpje. Gidje geniet nog van een overheerlijke nek, schouder en rug massage en dan is ook deze dag weer voorbij. Hup, ons heerlijke bedje weer in.

xxx

Naar Koh Chang

Sawasdee everybody,

Het ontbijt staat extra vroeg voor ons klaar in het For Rest Resort. Om kwart over 8 worden we weggebracht naar een kleine baai iets verderop. Daar is het wachten op de speedboot en terwijl Gidje nog even voor een sanitaire stop gaat spot hij zowaar 3 tokeh's op het plafond, in de punt van het dak van het toilethuisje. Tokeh's zijn hagedissen van 20-30cm lang en ze hebben een gestreepte rug. Het schijnt dat wanneer ze 7 keer achter elkaar tok-ehh zeggen (vandaar de naam

) ze geluk en voorspoed voorspellen. Ze houden zich angstvallig stil.

Het speedbootje is met 25 man flink gevuld en op weg naar Koh Chang doen we verschillende haventjes aan waar passagiers in en uitstappen. Rond elven leggen we aan bij de Ban Bhao pier op Koh Chang. Koh Chang is het op een na grootste eiland van Thailand. Het eiland is ongeveer 25km lang en 15km breed. Het middelste gedeelte is moeilijk begaanbaar, er zijn geen wegen en het is bergachtig met toppen tot 750 meter. Aangezien het hier het hele jaar kan regenen is het eiland erg groen. De meeste activiteit vind je aan de Westkust waar vele resorts langs de evenzovele stranden liggen.

Ons bungalowtje ligt langs de enige weg die langs de Westkust voert op 10 minuten lopen van het strand. Het heet The Stage en is zowaar voorzien van een lang zwembad. Onze kamer is van alle gemakken voorzien. Touchdown winnaarseiland!! *om het op z'n Expeditie Robinson's te zeggen

We maken ons op voor een flinke strandwandeling waarna we tevreden het zwembad induiken. Het eten smaakt zoals we dat graag proeven en de voetmassage die we ondergaan is hemels. Hier kunnen we wel aan wennen.

The good life

Knuffels van ons