Hoi luitjes,

Zoals eerder verteld vertrekken we vandaag naar Phnom Penh. Om 6 uur loopt het wekkertje af in de 'Love room' zoals onze kamer wordt genoemd. Hoe kan het mooier op Valentijnsdag. We zullen om 7 uur worden opgepikt bij het hotel en om half 8 zal de boot vertrekken naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. Ook hier echter weer de Cambodjaanse klok. Om kwart voor acht zitten we nog altijd bij het hotel te wachten. Ook een jong stel uit Berlijn zit te wachten en gedeelde smart is halve smart.

Wanneer het busje arriveert, passen we er nog net bij. We worden in gezellig Frans ontvangen: Bienvenue a l'experience de Phnom Penh. De sfeer zit er lekker in. Het Duitse stel krijgt geen enkele lach meer op het gezicht wanneer blijkt dat er nog een passagier mee moet. Dat wordt proppen. Wij hebben mazzel en zitten naast de bestuurder en hebben zodoende nog een beetje comfort tijdens het half uur durende ritje naar het Tonle Sap meer. Dit grootste zoetwatermeer van Zuid-Oost Azie zullen we helemaal overvaren om vervolgens de rivier Tonle Sap af te zakken naar Phnom Penh. Uiteindelijk klimmen we iets na half 9 aan boord. En met klimmen bedoelen we hier ook echt klimmen. Normaal gesproken noemen we het waaghalzerij om zo aan boord te komen, maar veiligheidsvoorschriften kennen ze hier niet. De boot oogt een stuk eenvoudiger dan de stoere nieuwe speedboot waarmee wordt geadverteerd maar de stoelen binnen zitten eigenlijk best lekker. De ruimte die je hebt is te vergelijken met een vliegtuig maar aangezien de meest passagiers een plekje op het dak uhh...dek proberen te bemachtigen lijkt het benedensdeks niet erg vol.

Kaatje zoekt een lekker plekje uit. Niet te dicht bij de motor en niet te dicht bij de airco leerde de REISgids

ons en dat wordt dus een plekje ergens in het midden. Gid zoekt een plekje op het dek maar de beste spots zijn al ingenomen en dus voor hem een plekje bij de machinekamer. Zo vertrekken we rond negenen en onder politie escorte naar het meer Tonle Sap waar we zicht hebben op de floating villages. Het is naast Angkor Wat een toeristische attractie hier maar de afstand is zo groot dat we het niet anders zien als een grote groep woonboten op een rivier. Hier en daar onderscheiden we een restaurant. De sleepboot/escorte wuift ons vaarwel maar 300 meter verder valt de motor al stil. Ka weet natuurlijk niet wat er precies aan de hand is, maar Gid heeft de beste plek van alle passagiers en ziet precies wat er aan de hand is. Een paar stoere medewerkers trekken de kleren uit en een soort sikkels verdwijnen ze onder water. Met behulp van een soort krik en de kromme messen worden enorme stukken visnet uit de schroef van de boot gehaald. Het karwei neemt een dik half uur in beslag maar daarna gaan we in volle vaart het meer op. Er is hier verder weing te zien. Zowel links als rechts aan de horizon is land te zien, maar we hebben er niet goed zicht op. Voor het uitzicht moeten we het hebben van de vissersbootjes die we regelmatig voorbij varen. Maar ach het zonnetje schijnt en een fris briesje zorgt voor een beetje verkoeling.

Het duurt zeker een uur of 4 voor we van het meer de rivier in varen en dan wordt het uitzicht al veel interessanter. We raken nog een keer verstrikt in een pluk visnet zodat we de hele experience nog een keer beleven. Vissers sloven zich intussen voor onze boot uit door hun netten sierlijk in het water te werpen. Ze lijken het leuk te vinden een podium te hebben en kondigen hun worp enthousiast en luidkeels aan. Langs de oevers vele kleine dorpjes die waarschijnlijk van de visvangst leven alhoewel we ook af en toe waterbuffels langs de oevers zien sjouwen. Gid heeft een leuk gesprek met een gepensioneerde piloot van de KLM terwijl het Cambodjaanse plattelandsleven aan ons voorbij trekt. Vele kinderen langs de kant zwaaien naar ons en wij zwaaien vrolijk terug. Na een paar uurtjes varen zien we steeds meer bebouwing op de oevers, een teken dat we de hoofdstad naderen en jawel, rond een uur of vier meren we aan in de toeristenhaven. We nemen afscheid van piloot Naut en wanneer we van boord gaan worden we belaagd door de Tuktuk drivers die ons voor naar het hotel willen brengen. We dingen een beetje af en betalen uiteindelijk 4 dollar en dan betalen we nog flink teveel.

We hebben een kamer gereserveerd in het Homeland Hotel wat aan de de rand van het centrum ligt, vlakbij het genocidemuseum. We besteden hier 14$ aan, maar dan heb je ook Airco en een koelkast.

Morgen zullen we naar een een ander hotel gaan waar we vijf nachten zullen verblijven.

We bergen onze spulletjes op in de kamer en trekken er op uit om een hapje te gaan eten en spreken nog met een gezellige Australier uit Cairns die op de fiets door Zuid-Oost crosst. Hij heeft wel een stuk overgeslagen want hij zat ook bij ons aan boord vandaag. Aan het eind van de straat zit een restaurantje waar we plaats nemen. Maar liefst vijf man sterk wil ons helpen en na elk slokje bier wordt Gid's glas weer bijgeschonken. De kaart heeft zich niet gericht op de toerist, maar gelukkig bieden plaatjes uitkomst.

Ka heeft een redelijk noodle gerecht maar Gid krijgt een of andere curry voorgeschoteld die zo heet is dat de tranen in zijn ogen schieten. Hard werken voor de biermeisjes dus maar het bluswater (lees; bier) is niet opgewassen tegen alle pepers die kennelijk in het gerecht verwerkt zitten. Halverwege geeft hij het op en laat hij de rest staan. We lopen nog een rondje in de buurt van het hotel, maar zo achteraf oogt het allemaal niet heel erg veilig en dus besluiten we vroeg het mandje in te gaan. En zo zit Valentijnsdag er voor ons weer op. Jullie horen het, we hebben het heerlijk naar onze zin.

We wensen iedereen een heerlijke carnaval ( voor diegenen die het vieren) en ook voor iedereen een dikke knuffel uit Phnom Penh.

Liefs K&G