Hallo iedereen,

We zijn er vandaag weer heerlijk bijtijds bij en dit keer niet door onze wekker. Het geluid van gebeden in een moskee wekt ons maar gelukkig hebben we voldoende uren gepakt. Vrolijk en met veel energie zitten we om half 8 aan het ontbijt waar we nog steeds het gejengel aan moeten horen. Sorry, maar zo klinkt het in onze oren. We denken dat het een of andere Moslim feestdag is maar later horen we dat hier tegenover vannacht iemand is overleden. Het gezang zou wel eens 3 dagen aan kunnen houden. Gelukkig vertrekken wij morgenochtend.

Gisteravond hebben we nog even heerlijk gegeten in de 'Red Piano'. Kaatje houdt het bij een pizza terwijl Gid nog een keer de Cambodjaanse keuken probeert. Amok Fish staat er voor hem op het menu en die gaat er prima in. Een heerlijke Khmer curry met vis. Daarnaast neemt hij een 'Tomb Raider' een drankje dat Angelina Jolie graag drinkt bestaande uit Cointreau, lime en lemon. Elk tiende bestelde wordt aangeboden door het huis en jawel, met een oorverdovend gerinkel van een bel krijgt Gid zijn drankje bezorgd. Proost!

Zoals gezegd, de volgende ochtend gaan we weer op tijd op pad. Van het hotel krijgen we een paar fietsen te leen en we besluiten richting het koninklijke park en het Grand Angkor hotel te fietsen. Veel franse invloeden aangezien Cambodja lang een kolonie van Frankrijk is geweest. Dat merk je ook aan het ontbijt waar je gewoon een stokbroodje krijgt voorgeschoteld. Het park en het hotel stellen niet veel voor en met de eerder genoemde energie besluiten we wederom naar het grote tempelcomplex af te reizen. We hebben tenslotte een 3-dagenpas en even op zijn Nederlands...die zullen we gebruiken ook.

We willen de Bayon van Angkor Thom nog eens bezoeken want dat vinden wij allebei de mooiste tempel. Veel grote buddha's te zien in tientallen torens. Vlak voor we er zijn, zien we nog een bijna onopvalland pad naar boven lopen. Nieuwsgierig als we zijn besluiten we de wandeling aan te gaan en onze intuitie heeft ons niet in de steek gelaten. We belanden boven op een berg waar een tempel staat die grondig wordt opgeknapt maar mooier nog, we hebben prachtig uitzicht op de west Baray en de Angkor Wat. We schieten weer prachtige plaatjes en na een mooie wandeling naar beneden blijkt helaas de band van Gid zo plat als een dubbeltje. Dikke pech maar een geluk bij een ongeluk...Op 5 minuten lopen blijkt een vakkundige fietsenmaker die voor een schijntje onze band plakt.

Op ons gemak fietsen we verder voorbij de Bayon om even te lunchen en nog wat op de markt te struinen. Het afdingen gaat ons steeds beter af maar helaas blijken de goederen uiteindelijk toch miskopen. Diegene die moeiteloos in deze kleding kan lopen moet nodig naar een dokter.

Uiteindelijk komen we halverwege de middag aan op de Bayon en wederom vergapen we ons. We schieten SD kaarten vol en ook met de telefoon wordt druk gefotografeerd. Tussen twee fotosessies door komt Gid erachter dat zijn telefoon is verdwenen. Hij heeft hem 2 minuten ervoor nog gebruikt, maar hij is nergens meer te vinden. Paniek! Een zoektocht en het inschakelen van van de verschillende beveiligers mag niet baten. Hij is nergens te vinden en we vermoeden dat hij door een onverlaat achterover is gedrukt. We worden doorverwezen naar de Tourist Police om aangifte te doen. Dan realiseert Gid zich ook nog eens dat zijn bankpas in het hoesje van de telefoon zit. Nog meer paniek! Helaas kan de tourist police op dit moment weinig doen. Zij kunnen, omdat het al laat op de dag is, de aangifte niet meer verwerken. We mogen de volgende ochtend bellen en dan weten ze wanneer de aangifte te schrift kan worden gesteld maar we moeten daar behoorlijk wat tijd voor rekenen. Balen dus omdat we de boot naar Battambang wilden nemen die morgenochtend om 8 uur vertrekt. Eerst maar eens naar het hotel om de bankpas en de simkaart te blokkeren. Al met al een hoop paniek en een hoop gedoe. Gelukkig is de eigenaar van onze lodge heel hulpvaardig en hij vertelt ons dat wanneer we de politiebeambte morgenochtend vroeg 10$ geven, de aangifte redelijk snel geregeld kan zijn. We hopen het maar, want dan kunnen we de bus naar Battambang nog halen. Spannend dus en we wachten af.

Hierna is het even chillen voor ons, een drankje en een douche doen wonderen. Wanneer we naar buiten lopen om een hapje te gaan eten, ziet Ka ineens iets wegschieten. We schrikken enorm en er blijken een paar ratten op de tas van Gid af te vliegen. Hij staat net zijn schoenen aan te trekken. Wederom paniek en wanneer de medewerkster van het hotel vraagt wat er is, en wij vermelden dat er een paar ratten zaten, begint ze te lachen. Dat is dus normaal hiero

Pitbullratten die hun zinnen op de tas van Gid hebben gezet. Het moet niet gekker worden. Gelukkig kan Gid nog pinnen met zijn andere pas en dus is het leed te overzien. Gelukkig kunnen we weer lachen maar vandaag hebben we omgedoopt tot Wat Pech.

Morgen weer een dag. Hopelijk kunnen we nog naar Battambang afreizen maar dat horen jullie de volgende keer. Het licht gaat hier...uit!

liefs, K&G