Angkor Wat

Vanochtend loopt de wekker af om 4:20u. We zijn vroeg uit de veren voor een sunrise tour naar Angkor Wat. Wanneer we om 5 uur onze tuktuk in stappen en onderweg gaan, blijkt al snel dat we niet de enigen zijn met dit idee. Tegen de tijd dat we in de buurt van de Angkor Wat aankomen, rijden we in een heuse karavaan van tuktuks, scooters en enkele auto’s. Het is aardig fris, zo ‘s ochtends in de tuktuk, ook al hebben we ons fleecevest aan (fris zullen jullie denken, in Nederland is het pas fris!).

Eenmaal aangekomen bij de Angkor Wat, pakken we onze zaklamp uit de tas en volgen we de menigte. Het is nog pikdonker en we hebben geen idee waar de tempel precies is, ware het niet dat de hele meute één kant op gaat en het dus haast niet anders kan dan dat daar het tempelcomplex ligt. We lopen over een pad met grote stenen en klimmen op een gegeven moment een trap op en af, tussen stadsmuren heen. Vanuit daar is het nog eventjes wandelen tot een plek zien waar iedereen zich verzamelt. We zoeken een nabijgelegen gebouw uit om neer te strijken, zodat we niet 4 rijen dik hoeven te staan bij de andere toeristen. Nu is het wachten geblazen op de eerste stralen daglicht.

Even na 6-en wordt het langzaam licht. Eerst wordt een roze gloed zichtbaar in de lucht en we zien de contouren van de tempel opdoemen. We zien drie grote torens en de vormen van bomen ernaast. Het is bijzonder om met de verstreken minuten steeds iets meer van de tempel te zien te krijgen. Alsof je een cadeautje openmaakt maar dan door er licht op te schijnen. Menigeen staat er als een paparazzi bij, want dit willen we natuurlijk vastleggen.

De lucht kleurt van donkerblauw en roze naar steeds lichtere kleuren en uiteindelijk is alles verlicht en de lucht achter de tempel wit. Voor ons een mooi moment om de tempel te gaan verkennen. Het zal nog wel even duren voordat de zon zich daadwerkelijk zal laten zien.

De Angkor Wat is een tempel die dateert uit 1150, gewijd aan de hindoegod Vishnu. De koning die destijds in Cambodja leefde, Khmer koning Suryavarman II, liet ‘m bouwen ter aanbidding van hemzelf. Nadat de koning dood was, diende het als mausoleum. De Angkor Wat is het grootste religieuze monument ter wereld en voor veel toeristen een absolute must-see en dé reden om Cambodja te bezoeken. Zo ook voor ons!

Het is leuk om de tempel te bewonderen, maar we zijn niet flabbergasted van verwondering. Misschien hebben we vanwege haar enorme populariteit iets te hoge verwachtingen gehad van Angkor Wat...? We vervolgen onze weg met de tuktuk naar een ander tempelcomplex. De next in line, is Angkor Thom. Net zoals de Angkor Wat, is dit een groot uitgestrekt gebied met meerdere tempels. De eerste tempel die we hier bezichtigen, heet de Bayon. Het is een tempel met gezichten in steen, het zijn reusachtige gezichten van Lokesvara, in totaal wel 200. Bij deze tempel valt wel onze mond open. Wauw, echt enorm gaaf om te zien en doorheen te wandelen, zelfs al voelt het aan alsof je in een mierenhoop vol met Chinezen en Japanners loopt (poepie druk was het er).

Een andere highlight vandaag, was de Ta Phrom, een tempel die overgroeid is door de jungle. Prachtig is het om te zien hoe enorme wortels van bomen over de stenen muren en gebouwen heen gegroeid zijn. Voor filmliefhebbers; de film Tomb Raider is hier opgenomen. Al herkennen we eerlijk gezegd de shots van de film niet. We zijn allebei verbaasd dat er zoveel puin in de tempel ligt. Het is en blijft een ruïne en dat is duidelijk zichtbaar; veel gedeeltes liggen vol met stenen en zijn niet toegankelijk. De tempels zijn eind 19^e eeuw door mensen (her)ontdekt en vanaf toen zijn ze begonnen met het vrijmaken van de tempels en deels reconstrueren van de tempels. Dit is vandaag de dag nog steeds gaande.

Dat het een toeristisch gebied is, moge duidelijk zijn. Bij de meeste tempels staan marktkraampjes en proberen de verkopers je vanalles en nog wat aan te smeren. Soms roepen ze vanaf 15 meter afstand al naar ons: sir, madam, you want pineapple, mango or coconuuuuut? Niet alleen volwassenen, ook kinderen drentelen om ons heen, die ons ansichtkaarten willen verkopen. Ook al zeg je vriendelijk “nee, bedankt”, ze gaan steevast door met hun verhaal en laten je alle 10 de kaarten zien die ze je willen verkopen. Sommige kinderen verkopen blokfluiten. Kinderarbeid, ja het bestaat nog. De vrouwtjes langs de stalletjes proberen sjaals en broeken te verkopen, anderen verkopen boeken van de tempels die je bezichtigt. Het komt veelal wat opdringerig aan ons over. Met 1x nee zeggen ben je niet van ze af. Onze vriendelijkheid is er vanaf de 5^e verkoper die ons aanspreekt wel vanaf en we proberen ze maar gewoon te negeren, anders blijven ze aan je plakken en kom je er niet meer vanaf.

Wat dan wel weer leuk is, is dat er bij sommige tempels in de buurt een klein orkestje zit, een vijfkoppige band met muziekinstrumenten waarvan we van de helft de namen niet weten. Het geeft een leuke sfeer, ook al kijken we even met medelijden naar de gehandicapte man die met zijn stompje, verlengd met een plastic koker, op een trommel slaat.

Tegen een uurtje of 4 vinden we het wel welletjes met al die tempels en besluiten we wat verkoeling te zoeken in een zwembad. Helaas is Aqua (tip van vriend van Gid) niet meer open, maar onze tuktuk chauffeur weet wel een hotel waar we gebruik mogen maken van een zwembad, voor 5 dollar elk. Heerlijk om even verkoeling te zoeken na een lange dag tempels bezichtigen. We sluiten de dag af met een lekkere Thaise curry in het Red Piano restaurant gelegen aan de populaire Pub Street en struinen over de avondmarkt (wéér een avondmarkt, jawel, het is net als in Thailand hier elke avond feest als je van markten houdt). Op de markt vinden we een standje waar je gefrituurde vogelspinnen en kakkerlakken en meelwormen en slangen kunt eten. Eeeks! We zien een toerist zo’n spin naar binnen smikkelen maar dat doen we hem dus echt niet na. Wat we wel doen en dat zal inmiddels geen verrassing meer voor jullie zijn; we nemen een lekkere voetmassage! Ja, jezelf verwennen, dat hoort er natuurlijk bij op vakantie. Wiiiii we komen voorlopig nog niet naar huis hoor!

xxx Gideon en Karen