Hoi allen,

Hier weer de twee globetrotters vanuit het noorden van Thailand. Vandaag huren we wederom een scooter om in de omgeving rond te tuffen. Ditmaal willen we de Huai Mae Sai watervallen bezoeken. De bewegwijzering is hier niet altijd in het engels te vinden waardoor we hier en daar verkeerd rijden. In deze omgeving is dat echter helemaal niet erg.

We belanden zelfs midden in een mountainbike wedstrijd maar dat is hier kennelijk normaal. Niemand die het raar vind dat tussen de mountainbikes twee vreemde vogels op een scootertje rondkarren. Waar de mountainbikers afslaan richting waterval, gaan wij eerst op zoek naar het Doi Bo View Point. Het onverharde hobbelige pad heeft akelige stijgingspercentages dus dat wordt remmen op de weg terug. Bovenaan zouden we een prachtig uitzicht kunnen hebben, ware het niet dat het zeer heiig is. We zien nog net een paar andere bergtoppen maar verder is het zicht beperkt op deze hoogte. Jammer dan en op naar de waterval en we maken ons op voor een hobbelig ritje naar beneden. Bij het begin van de waterval hebben ook alle mountainbikers zich verzameld maar gelukkig is het bij de grootste waterval, op ongeveer 15 minuten wandelen, heel erg rustig, Sterker nog, wij zijn de enigen. Hij is niet zo spectaculair als die van eergisteren maar we pakken toch even lekker een zen momentje. Wanneer we weer willen vertrekken, starten ook de mountainbikers weer in kleine groepjes waardoor wij wederom midden in de wedstrijd zitten. Hoe kienen we het uit.

Tijd voor lunch en bij een klein winkeltje onderweg bestellen we een noodlesoepje. Xtra hot staat er op de verpakking. Kaatje kan dit makkelijk hebben, maar ook Gid waagt zich hier aan. Hij krijgt daar inderdaad spijt van.

We doen nog een tempel aan die we middels een steile trap moeten beklimmen. Er is niemand te bekennen maar het gebouw wordt goed bewaakt door 3 honden. Deze zijn zo dreigend dat we weer gauw de kuierlatten nemen. De omgeving en het uitzicht is echter prachtig. Vele rijstplantages, ananasvelden, pittoreske dorpjes en vrolijk zwaaiende kinderen. De mountainbikers zijn we inmiddels kwijt en terug in Chiang Rai bezoeken we het Hilltribe Museum. We leren dat het Karenvolk het grootste bergvolk is. Met 440.000 personen vertegenwoordigen zij bijna de helft van de bergvolkeren. Gek genoeg worden zij niet officeel erkent als volwaardige Thai. Zij krijgen geen papieren en geen toestemming om buiten de hilltribedorpjes te werken. Heel sneu eigenlijk. Niet alle vrouwelijke Karen dragen overigens de bekende ringen om hun nek, die voor hen een schoonheidsideaal zijn.

Verder doen we het relaxt aan. We regelen alvast de taxi voor morgenochtend, updaten de site en met een lekkere Singha voor Gid en een wijntje voor Ka, nemen we afscheid van Chiang Rai en voorlopig van Thailand. Morgen vliegen we naar Siem Reap, Cambodja. Over een week of twee zullen we nog een weekje in Thailand verblijven, maar dan op de eilanden Koh Kood en Koh Chang.

Wij gaan slapen, morgen is het weer vroeg dag.

lieve groeten Ka en Gid