Sawadee ka/krap,

We worden heerlijk uitgerust wakker. Vandaag gaan we eens flink de omgeving van Chiang Mai verkennen. We huren een scooter en Gid heeft in de reisgids een mooie route gezien die ons naar de Mae Sa Valley zal voeren. De scooters hier hebben een motor van 125 CC en je kunt er een behoorlijke snelheid mee maken. Je mag zelfs met dit vervoermiddel de snelweg op en menig scooter blijft het autoverkeer voor. Wij doen het iets rustiger aan. Met z'n tweetjes op het snelheidsmonster ogen wij niet de vlotste (vorig jaar begonnen mensen foto's van ons te nemen) en je kunt ons zo in een scene van Dumb and Dumber stoppen.

Enfin, we rijden noordwaarts naar het stadje Mae Rim, zo'n 13 kilometer boven Chiang Mai. Hier gaan we van de "snelweg" af en rijden richting Pong Yang, een klein bergdorpje. Langs deze weg barst het van de toeristische attrakties. Een Snakefarm, Tiger Kingdom, Monkeyshows en Elephantcamps. We doen geen van deze attrakties aan. We hebben geleerd dat de dieren het er verschrikkelijk hebben. We stoppen wel bij de Mae Sa watervallen en hoewel het droge seizoen al even onderweg is, zie we toch genoeg mooie watervallen. Het is wel een flinke klim naar level 10 waar de mooiste waterval zich heeft verstopt. Het is allemaal heel slecht onderhouden maar het verbaast ons toch enigszins dat er verder zelfs geen kip rondloopt. Op de terugweg blijkt dat we gewoon keurig op tijd waren. Op de verschillende levels hebben zich Thaise gezinnetjes genesteld en ook de toeristen hebben de klim naar boven gevonden. Voor ons een mooi moment om verder te rijden, want we hebben nog een behoorlijke rit voor de boeg, zal later blijken.

Zo'n 8 kilometer verder liggen de Queen Sikirit Botanical Gardens. Dat vinden wij wel een bezoekje waard. Queen Sikirit is de vrouw van Koning Bhumibol, de 91 jarige vorst die al sinds 1946 de troon bekleed. Hij is enorm geliefd bij de Thaise bevolking. Op elke straathoek zijn mega afbeeldingen van de koning te vinden en bij het volkslied moet je het niet wagen om door te lopen. Uit eerbied voor de koning blijf je staan en als het even kan, zing je mee. We betalen het entreegeld van 100 baht en de vriendelijke dame vertelt dat een rondje door het park zo'n 4 kilometer is. Wij laten de scooter aan en gaan voor de lichaamsbeweging zelfs n de flinke klim bij de watervallen. Nou dat hebben we geweten. Wat de jongedame 'vergeten' was te vermelden, is dat het stijgingspercentage regelmatig de 30% overstijgt. De wandeling naar boven voert niet eens echt door de Botanische tuinen, want deze vinden we pas na ongeveer 3 kilometer zwoegen. Wanneer we boven komen kijken we over de vallei uit en met de prachtige verschillende thematuinen wordt onze zware arbeid dan toch beloond. Kassen met tropisch regenwoud, duizenden orchideeen, cactuspavilioens. Het is werkelijk prachtig. We struinen nog wat rond, maar onze benen houden het een beetje voor gezien en aangezien het inmiddels op het heetst van de dag is, beginnen we aan de afdaling. Dat gaat gelukkig een stuk sneller en al gauw zitten we weer op ons scootertje. Deze brengt flink verkoeling en niet in de laatste plaats omdat we steeds hoger de berg opgaan.

We maken er een rondrit van en omdat het al later in de middag is, stoppen we niet meer op elke fotogenieke plek. De kilometers die in de ANWB gids staan aangegeven, blijken echter niet accuraat. We komen een bordje Chiang Mai 45 km tegen, terwijl we er al bijna 60 km op hebben zitten. Dat wordt flink doortuffen. Het uitzicht is echter prachtig, We rijden over de Krista Doi Pas, tussen rijstvelden en kleine bergdorpjes. Tegen de schemering rijden we Chiang Mai weer in. Met stramme kuiten en een beurs zitvlak...dat dan wel.

Na ons diner kruipen we weer op de scooter richting de avondmarkt. Wij hebben hier vorig jaar een overheerlijke voetmassage gehad en willen daar onze inspanningen van vandaag belonen met een voetjesverwenuurtje.

We struinen eerst nog even over de markt en overal vind je dezelfde 'authentieke', 'handgemaakte' souvenirs. De toeristen laten zich hier gewillig oplichten. Dat brengt ons meteen op de massage van vanavond. We hebben ons favoriete massageplekkie gevonden en we gaan er allebei eens lekker voor zitten. We krijgen de laatste twee stoelen maar Gid krijgt al snel in de gaten dat het aan masseurs ontbreekt. Je hoeft geen Thais te spreken om te merken dat ze gewoon een willekeurige Thai aan de voeten van Gideon neerzetten. Deze gaat wat onzeker zitten en vrij vertaald volgt Gid het volgende gesprek.

T1: Wat moet ik doen dan, ik heb dit nog nooit gedaan.

T2: Kijk maar een beetje naar mij, gooi er maar even een natte lap overheen en smeer het een beetje in met olie. Zorg ervoor dat het goed pijn doet, want die maffe toeristen denken dat het zo hoort. (Hierbij kijkt hij nonchalant in het rond alsof wij niet doorhebben dat hij de ander instrukties loopt te geven.)

T1: ik vind het wel eng, stel dat hij het doorheeft.

T2: Nee joh, die lui hebben geen idee. Gewoon een beetje pijn doen, dan denken ze dat het in orde is.

Ka heeft het ook in de gaten en zegt dat die kerel gewoon loopt te kopieren wat de ander doet. Twee andere masseurs kunnen hun lachen bijna niet inhouden. T1 begint er zin in te krijgen en duwt en trekt net zo lang tot Gid een pijnlijke grimas trekt. Gid laat zich echter niet kennen. T1 is inmiddels helemaal in zijn element. Hij strooit met talkpoeder alsof het gratis is en gebruikt een hoeveelheid olie waar ons scootertje een jaar mee vooruit kan.

Na een half uur vinden we het welletjes. Helaas voor Gid niet de verwennerij die hij voor ogen had na deze inspannende dag, maar Ka heeft een lekker halfuurtje genoten. We lopen nog even over de Nightbazaar en wonderwel heeft Gid geen t-shirt, ik herhaal, geen t-shirt gekocht.

Voor we onder de wol kruipen besluiten we deze dag te dopen tot de kuitenbijter van de week. Op naar volgende avonturen. Morgen staat de Chiang Mai Zoo op het programma, dat wordt weer giraffen voeren

liefs, Ka en Gid